Raskrsnica u Deir ez Zoru: Kraj ID i početak rata za Kurdistan

Nakon što su zauzeli privredno i saobraćajno čvorište na Eufratu, borci Bašara al Asada su prešli rijeku, u paničnoj žurbi da prestignu od SAD pomognute Kurde.

Nakon zauzimanja Deir ez-Zora, o čemu je Frontal.SRB već pisao, došlo je do strateške prekretnice u sirijskom ratu.

Dio grada je prije dolaska Islamske države (ID) bio na strani opozicije i ratovao protiv sirijske vlasti priznate u UN, ali u vrijeme opsade je pomagan isključivo od Asada i Rusije, pa nema sumnje da će nakon deblokade radije opet izabrati tu stranu, nego Kurde ili ID, čije snage se još održavaju u dijelu grada. Po načinu kako se u gradu Raka borci ID još drže u okruženju od kraja juna ove godine, prilike su da i iz dijela Deir ez-Zora koji kontrolišu, neće biti baš tako lako istjerani.

U kampanju su se uključile i tzv. Sirijske demokratske snage (SDS), što su u suštini kurdske jedinice koje Turska, ali i EU, sa političke tačke gledišta smatra terorističkima. To nije smetalo Amerikancima da u ratu za Siriju nakon ruskog uključivanja naprasno izaberu Kurde kao saveznike, te po riječima turskog predsjednika Redžepa Tajipa Erdogana, do sada isporuče preko 300 šlepera vojne tehnike i naoružanja. U isto to vrijeme, Turskoj SAD odbijaju isporučiti i oružje koje je davno naručila i platila.

FORSIRANJE EUFRATA

Čak je i Amak, novinska agencija ID, priznala da su snage sirijske vlasti uspjele da pređu Eufrat, pa u to trenutno ne vjeruju jedino Kurdi. Barem u zvaničnim saopštenjima. Oni su sa sjevera prišli na dohvat Eufrata i sjevernog dijela Deir ez-Zora, ali su u napredovanju zaustavljeni bombama iz ruskih i sirijskih aviona. Barem tako oni kažu.

Saopštenja i ljutnje Amerikanaca i Kurda, u kojima se osuđuju ovi napadi jer je “napad na one koji se bore protiv ID, istovremeno podrška terorizmu” sa stanovišta poštene procjene i prirodne logike su u najbolju ruku licemjerne. Vazduhoplovne snage SAD su u nekoliko navrata bombardovale, ne samo aerodrome i vojne baze sirijske vlade, već su upravo na područjima južno od Rake, odnosno južno od Eufrata gdje su se susrele Asadove i kurdske snage, bombardovali snage zvanične vlasti kako bi ih zaustavili, te omogućili Kurdima zauzimanje što veće teritorije.

Osim toga, SAD su obarale avione članice UN, te u aktima agresije posvetili dužnu pažnju da Asadu onemoguće deblokadu puta Damask – Bagdad, tj. da osigura svoju granicu sa Irakom. Snage iz Damaska još uvijek to nisu uspjele, što dovoljno govori o ozbiljnosti američke namjere i pored ruskog prisustva.

Na grbu kurdskih SDS Eufrat je označen kao granica njihovog planiranog posjeda, odnosno budućeg sirijskog Kurdistana. Zato je on magična granica. Upad snaga sa komandom u Damasku preko iste, zato je početak noćne more. Nažalost, ovo je i još jedna od prekretnica sirijskog rata, u kojem bi saveznici mogli postati neprijatelji.

TURSKA PONOVO ULAZI U SIRIJU

Turska je već zauzela veliki dio teritorije u Siriji, kako bi spriječila Kurde da imaju teritorijalnu cjelovitost na sjeveru i uz tursku granicu. Najavljen je referendum o nezavisnosti Kurdistana u Iraku, kome se protive skoro pa svi sem Kurda samih. U Siriji je Turska izuzetno nervozna, te se u svjetlu ovih promjena na terenu spremila za novi upad na teritoriju susjedne suverene države, a u nadi da će uspjeti da zauzme kurdsku teritoriju uz svoju granicu, sjeveroistočno od Alepa.

Alepo je, naime, grad koji i danas ima četvrt pod kurdskom kontrolom, što je živi podsjetnik na savezništvo koje su Kurdi i Asad imali u vrijeme premoći zajedničkog neprijatelja, po imenu ID. Kada su Turci pod izgovorom da protjeruju ID dalje od svojih granica, vojno ušli u Siriju i sreli se sa snagama iz Damaska u rejonu grada Al Bab, na taj način su trajno razdvojili dvije teritorije pod kontrlom Kurda. Što su jedino i želile.

Istočna kurdska enklava je preko granice sa Irakom počela da dobija ogromne količine naoružanja i tehnike od SAD, dok je zapadni dio još nedosanjanog Kurdistana oko grada Efrina u poluokruženju turskih, i snaga kombinovanih od turske vojske i sirijskih arapskih islamista. Sada Turci otpočinju novu ofanzivu sa juga pomenute enklave, uz pomoć najokorjelijih islamista koji se bore protiv Asada. Koristeći zabavljenost Rusije i zvaničnog Damaska oko slamanja ID na Eufratu, gomilaju ljudstvo i tehniku u okolini grada Atimah.

MOGUĆNOST SVEOPŠTEG ARAPSKO-KURDSKOG RATA

Još uvijek na veilikoj teritoriji koju na sjeveru kontrolišu kurdske SDS, u blizini grada Al Kamišli, Asadova vlast ima kontrolu nad vojnim aerodromom i pristup graničnom prelazu sa Turskom. Takođe i nešto južnije ima još dvije enklave. Jednu u gradu Al Hasakah, a drugu opet oko vojne baze u blizini mjesta Kavkab.

Sve bi to uskoro moglo da pređe u opsadno stanje, jer nacionalno poletni Kurdi ne odustaju od plana da sve teritorije Sirije koje su sjeverno od rijeke Eufrat pripadnu njima. Asad forsira Eufrat i pokušava da napreduje što više na sjever, kako bi susretom sa Kurdima odsjekao mogućnost napredovanja istih ka jugoistoku, gdje se nalaze i najveća naftna polja u Siriji.

Obzirom da sve snage koje potpomažu rat u Siriji rade to da bi ona strana koja je sa njima u savezu zauzela što veću količinu naftonosnih polja, te obezbjedila za sebe finansiranje buduće obnove zemlje, ušli smo u završnicu trke koju vode Asad i Kurdi, odnosno Rusija i SAD.

To je sve vrlo opasno jer u uslovima istorijskih težnji, pravdi i nepravdi; nacionalnih zanosa i oslobođenja, težnji za promjenom uređenja i povećanjem prava žena; a potogovo uvezenih geostrateških planova supersila, planiranih im profita, te interesa susjednih Iraka, Turske, Izraela, Libana, Jordana, te regionalnog obračuna Irana i Saudijske Arabije; izazivanje rata između Arapa i Kurda bi definitivno bila katastrofa koju bi preko novog vala “izbjeglica” osjetila i Evropa.

Frontal,

Čitajte više na Ruski vazdušni udari u Siriji - iz minuta u minut