Identitet Republike Srpske

    Jedini uspeh srpskog naroda u procesu raspadanja Jugoslavije se zove Republika Srpska. Iako nastao na smanjenim prostorima srpske geopolitičke i istorijske teritorije sa leve obale reke Drine on je pokazao samosvesnu moć Srba da duhovno uobliče viševekovne tekovine i ideju o večnom ujedinjavanju.

    Republika Srpska je moderni i egzistencijalni izraz srednjovekovne banovine i plemstva sa svetosavskim odličjima, ona je živo duhovno iskrište pravoslavne vere čiji stubovi Dobruna, Tvrdoša, Rmnja, Ostroga  i drugih svetih mesta  predstavljaju čoveka iz Republike Srpske. Ona je „Na Drini ćuprija“ epohalno graditeljsko delo nepriznavanja osmanske okupacije.

    Republika Srpska je intelektualni vodeći pokret u prostoru austrougarske okupacije i iskreni nosilac ideje ujedinjavanja svih jugoslovenskih naroda 1918. godine želeći i tadašnjnoj etničkoj braći samo druge vere isto što i sebi. Njeno tadašnje ime je bilo Drinska, Zetska i Vrbaska banovina.

    Republika Srpska je četnička odbrambena vojska nastala u paklu i zverstvu katoličkih i muslimanskih suseda tokom Drugog svetskog rata. Ona je herojsko lice brojnih četničkih vojvoda i komandanata i preživelog naroda.

    Republika Srpska je kao i celi srpski narod talac i žrtva avnojevskog satiranja i lažnog bosanskog bratstva i jedinstva. Ona je nemi svedok nepopisanih jasenovačkih , prebilovačkih i drugih jama. Ona je pritisnuta komunističkom nogom i terana da ide preko Drine. Ona je posrnuta duhom jer su u njeno ime odlučivali Bogić Bogićević, Kecmanovići i slični gori i od samog neprijatelja i komšije.

    Republika Srpska je izraz nastao da pokaže vrednosti našeg naroda raspoređenog pored reka Save, Vrbasa, Drine, Trebišnjice, Bosne, Une. Ona je duhovno nasleđe Šantića, Dučića, Ćorovića, Slijepčevića, Kočića, Pelagića, Dangića, Dedijera, Principa, Vase Glušca, Milana Budimira, Veselina Čajkanovića, Jovana Cvijića i brojnih drugih.

    Iako su iz njenog etničkog i duhovnog nasleđa oteti centri Mostara i Sarajeva ona je stvorila nove poput Trebinja, Istočnog Sarajeva, Banja Luke, Bijeljine, Doboja, Višegrada, Prijedora što predstavlja svesnu političku moć naroda.

    Republika Srpska zna da prizna i drugima da budu ono što žele da budu, da odlučuju sami o sebi a da ne mogu odlučivati i o nama. Današnji Bošnjaci mogu da budu šta god hoće i da odlučuju o svojoj nacionalnoj odrednici i o imenu jezika koji govore. Srbin Republike Srpske iz kulture neće im to osporiti jer vidi sve te muke od muhamedanaca do muslimana, od Srba islamske vere do Muslimana sa velikim slovom M, od neopredeljenih do Bošnjaka. Ali taj umni Srbin poučen lošim iskustvom titoizma zna da jasno kaže o nama više nikada nećete moći da odlučujete.

    Republika Srpska neće otkrivati identitet i poreklo katolika Hercegovine i Srednje Bosne i njihovo preveravanje od istočnog u zapadni obred. Časni Srbin se stidi jer zna da su mnogi radi golog opstanka promenili veru i da im je austrijska okupacija  dala nacionalni identitet hrvatstva kojim su za vreme NDH i ustaške okupacije počinili stravične zločine nad svojom braćom, rođacima, kumovima pravoslavne vere. Tako je bilo i iako sve to znamo nećemo im osporavati da idu svojim putem. Jedino nećemo prepravljati Ivu Andrića katolika iz travničke okoline rođenog kao Srbin krajem 19 veka u vreme dok još svi Srbi katolici nisu preobraćeni da budu isti kao oni čiji je jezik čakavski i čiji su običaji sasvim drugačiji od njihovih.

    Republika Srpska i Srbi naših dana, osvešćeni, hrabri, preživeli moraju da duhovno jačaju, svesno i mirno promišljaju i znaju da su dejtonske granice iz našeg vremena  vojna granica celokupnog srpskog identiteta i da su nepomerljive. Identitet Republike Srpske je misao njenog celokupnog stanovništva a želja koju svi žele će biti ostvarena istorijski, politički, etnografski, ekonomski veoma brzo. Ciklusi događaja se često ponavljaju da isprave neke nedovršene pojave.