Politička (ne)odgovornost

U uslovima u kojima je živio narod  u Republici Srpskoj, odnosno ono, od prije samo dvije godine, vrlo teško stanje beznađa i bezperspektivnosti u kojem se nalazilo skoro cjelokupno stanovništvo - moglo bi se definisati kao «optimizam», odnosno kao radost koja je skoncentrisana u indisponiranu tugu!?

U sveopšti konglomerat tadašnjih demagoških izjava, koje su uglavnom dolazile iz «informativnih kuhinja» najviših zvaničnika iz Republike Srpske, a samim time i iz BiH - u taj milje, izvnredno su  se uklapale i licemjerne izjave tadašnjih političara o njihovoj, navodnoj političkoj odgovornosti, koja se odnosila na sve «državničke» poteze, koje su oni, tobože, povlačili u «interesu naroda».

U prethodnoj poslije ratnoj deceniji, gotovo svakodnevno, mogle su se čuti nesuvisle izjave, izgovorene od tadašnjih najodgovornijih funkcionera koji su dolazili iz vladajućih oligarhija da su, eto, oni kao mesije, na sebe preuzimali teško breme «političke odgovornosti» za ondašnje, sveukupno, katastrofalno stanje u društvu.

O kakvom se cinizmu i bezkrupuloznim lažima radilo, najbolje pokazuju sljedeće činjenice. U ovom entitetu, kao i u BiH, već godinama ama baš niko ne odgovara za nebrojena krivična djela: ne odgovara za brojne tzv. afere, evidentnog privrednog kriminala i lopovluka. Mafija i kriminalci su, već sam rekao – deceniju i po, na očigled, a nerijetko i u sprezi  sa tadašnjim strukturama i sa potpuno inertnim i sterilnim vlastima - nekažnjeno pustošili i pljačkali sva narodna dobra, koja je, taj isti narod kao socijalistička avangardna «radnička klasa» decenijama ranije, stvarao.

Kriminal i lopovluk su zahvatili sve pore društva i kao elementarna nepogoda i danas razdiru slabašnu i neotpornu «utrobu» Republike Srpske. Napadnuti su i svi prirodni resursi sa kojima raspolaže Republika, a oni su itekako značajni. Krade se sve, pa čak i intelektualna i naučna svojina. Raslojavanje društva na bogate i siromašne, poprimilo je stravične epidemionološke razmjere i nikada nije bilo izraženije kao danas.

Novokomponovani tzv. biznismeni i u ovom vremenu niču kao gljive poslije kiše. Tačnije rečeno, lopovi se ''razmnožavaju'' kao kalifornijske gliste.

Nakon ovakvog sumornog stanja, onda se postavlja i opravdano pitanje - šta je to, u stvari, «politička odgovornost» u koju su se zaklinjali mnogi vlastodršci.

Odgovor nije teško pronaći. Politička odgovornost bi se, s toga mogla definisati kao oblanda i nalickana fasada potpuno urušenog i devastiranog unutrašnjeg kriminalizovanog sistema vlasti, iza kojeg se skrivaju neodgovorni i nesposobni političari. Zapravo, radi se o iskrivljenoj slici sopstvenog lika u konveksnom političkom i imaginarnom ogledalu. Čak i zakoni fizike, koji nemaju nikakvu primjenu na terenu potpuno preparirane ovoživotne i političke stvarnosti, ovdje su,  kao eksperiment poslužili da u ovom sveopštem haosu uskraćenih ljudskih prava, putem centrifugalne sile «usisaju» opštenarodno bogatstvo, a zatim ga «upumpaju» u vrlo uski krug bogataške političke i kriminalne elite. Paralelno s tim, nikad ranije ka do sad, nisu bile jače  lopovske centripetalne sile, koje opet, i ono malo narodne muke, putem poreza i doprinosa, država izvlači od građana, te ih i na taj, bezočan način još više siromaši i upropaštava. To je, dakle način, putem kojeg, van svih prirodnih i pravnih zakona ostaju krupne kriminogene «ribe», koje izvanredno «plivaju u okeanu» kriminala i, koje i dalje nesmetano nastavljaju deceniÑ
ko pljačkanje sopstvenog naroda.

Politička odgovornost, u ambijentu bez odgovornosti – jeste ''alajbegova slama'', po kojoj i o kojoj ''mlati" ko i kako stigne. A bogami, mnogi i stignu.
Jer, ko se još od nas sječa svih onih političara od 1990. godine, pa sve do nas, koji smo danas u politici? Hiljade njih je nažalost zaboravljeno, pa čak iako su trebali biti upamćeni po zlu i plački sopstvenog naroda. Dakle, hiljade njih, daleko i zaboravljeni  od naroda – žive danas u izobilju  od ogromnog, na lopovski način stečenog kapitala....

Politička odgovornost tako ostaje mrtvo slovo na papiru. Zato, ovim tekstom i ja na sebe preuzimam «političku odgovornost» za sve ovdje napisano. Jedina odgovornost koja je evidentna jeste - «narodna odgovornost», odnosno odgovornost naroda za sopstvenu sudbinu i budućnost.  Sve je, dakle jasno. Krivac je, napokon poznat.  Narod je politički odgovoran.