Stara vera vraća se u Rusiju

U jednom od sibirskih Sela obnavlja se jedinstvena crkva staroveraca. Kestovozdviženska crkva potpuno je izdeljana od sibirskog kedra i danas je pravo remek-delo neimarstva i svojevrsni simbol preporoda tradicije staroveraca u Rusiji.

Pripadnici jednog od pravoslavnih pravaca koji se nije slagao sa crkvenim reformama patrijarha Nikona u 17. veku, staroverci ili staroobredci, bili su primorani da se skrivaju od predstavnika kanonskog pravoslavlja u najzabitijim uglovima Rusije. Veći deo predstavnika drevnog pravoslavlja, kako oni sami sebe nazivaju, zaustavio se na Dalekom Istoku, u Primorskom kraju, na Uralu i Centralnom Sibiru.

Krestovozdviženska crkva koja se obnavlja u selu Zaharovo u Zabajkalskom kraju Rusije jedan je od malobrojnih sačuvanih u zemlji staroverskih kultnih objekata i jedini izgrađeni od kedra. Istorija ove male seoske crkve traje skoro 120 godina. Bez obzira na godine ateističkih proganjanja i vekove oslobađanja od staroverskih kultnih građevina, jedinsvena Krestovozdviženska crkva čudom je uspela da opstane. Ideju da se crkva rekonstruiše izneli su sami seljani, od kojih su mnogi do danas potomci staroveraca. Već skoro 5 godina u slobodno vreme oni čine sve kako bi vratili kultnom objektu prvobitni izgled. I već je mnogo toga učinjeno, rekla je u intervjuu za Glas Rusije šef Zaharovskog selskog okruga Zinaida Motorina.

Unutar crkve sve smo potpuno obložili kedrom, obojili. Stavili smo nove prozore, napravili novi oltar. Nedavno smo kupili novi ikonostas, ostalo je samo da ga postavimo. Imamo i centralni luster s mnoštvom sveća ili lampada. Istina, on je mali za crkvu. Jer kupola je visoka 11 metara. Naša crkva je izuzetna. Ona ima neobičnu akustiku. Čini se da glas dolazi sa samih nebesa.

Radovi na obnovi sada su u jeku. Nedostaje sredstava za kupovinu zvona i različitih crkvenih predmeta. Ipak selo se nada da će već ove godine rekonstrukcija crkve biti završena. Bilo bi veoma simbolično završiti gradnju upravo 2012. godine. Jer ove godine se navršava 345 godina od početka proganjanja staroveraca. Naša crkva je živi simbol povratka vere naših predaka u Rusiju, uverena je Zinaida Motorina.

Danas je epoha gonjenja staroveraca završena. Krajem 90-ih godina posle više od 300 godina raskola, Ruska pravoslavna staroverska crkva bila je priznata u Moskovskoj patrijaršiji. Nravno, nema reči o ponovnom spajanju crkava, ali međukonfesionalni dijalog je uspostavljen i uspešno se vodi.

Poslednjih godina nekoliko stotina staroveraca doputovalo je u Rusiju iz inostanstva – prvenstveno iz Latinske Amerike. To su deca i unici onih koji su bili primorani da iz ateističke zemlje Sovjeta posle revolucije 1917. godine pobegnu. Oni su brižljivo sačuvali zavete i tradicije svojih predaka i rešili da preporode način života staroveraca u savremenoj Rusiji. Njihov povratak u domovinu postao je moguć zahvaljujući realizaciji Državnog programa pomoći preseljenju sunarodnika koji žive u inostranstvu koji je usvojio predsednik RF u junu 2006. godine.