Zemlja nepisanog aparthejda

21.11.2011. god.

Današnji položaj Srba u Crnoj Gori, identičan je položaju crnaca za vreme diktature bele manjine u zemljama Afrike!

Nekada poznati i uspješni holivudski glumac, tokom poslednje decenije još uspješniji režiser Klint Istvud snimio je 2009. godine film INVIKTUS. Radnja filma prati poslednju etapu ukidanja aparthejda u Južno afričkoj republici, preuzimanje vlasti od strane Nelsona Mandele, te organizaciju svjetskog prvenstva u ragbiju istoj zemlji. Ulogu Mandele tumači Morgan Frimen, dok lik Metju Pijenara, tadašnjeg kapitena južnoafričke ragbi reprezentacije predstavlja Met Dejmon.

Od ranije sam znao da je aparthejd bio sistem, koji je nizom zakona 80% populacije Južno-afričke republike, smatrane manje vrijednom i sposobnom, lišio većine osnovnih ljudskih prava.

Posebnu pažnju privukao mi je događaj sa početka filma, kada Mandela sa svojim novim kabinetom odlazi na prijateljsku utakmicu, poslednju probu reprezentacije njegove domovine pred svjetski šampionat.

Dešavanja na stadionu u Pretoriji proširila su moja znanja o aparthejdu i podsjetila na nekoliko žalosnih sličnosti, sa kojima se skoro svakodnevno susrećem. Tako sam saznao da je aparthejd imao svoju himnu i zastavu, koje su dodatno vrijeđale osjećanja obespravljenih crnaca.

Aparthejda odavno nema u njegovoj postojbini, a dilemu da li je ovaj sramni sistem potpuno iskorijenjen pokušaće da razriješe redovi koji slijede.

Kako je Srbska Sparta postala Zemlja aparthejda za 21. vek

Crna Gora je od maja 2006. godine nezavisna država.

Njeni zvaničnici opisuju je kao građansku i demokratsku državu, društvo gdje se ljudska prava poštuju u skladu sa najvećim standardima, oazu mira, lidera evropskih integracija na zapadnom Balkanu… Ovakve kvalifikacije potvrđivali su nebrojeno puta državnici zemalja Evropske unije i Sjedinjenih američkih država.

Nedavno istraživanje inicijative mladih za ljudska prava, o nacionalnoj struktiri zaposlenih u crnogorskoj državnoj administraciji, ozbiljno stavlja pod sumnju ove gore pomenute kvalifikacije i otvara pitanje da li je Crna Gora jedina država u Evropi u kojoj su danas prisutni neki pojavni oblici aparthejda?

Prema ovom istraživanju udio Srba zaposlenih u državnoj administraciji iznosi 4,12%, a prema nedavnom popisu Srbi predstavljaju 29% crnogorske populacije i druga su najbrojnija nacionalna zajednica.

Dakle u državnoj administraciji radi 7 puta manje Srba nego što bi to bilo prirodno!

Interesantno bi bilo uraditi istraživanje koliki je udio Srba među onima koji su u državnoj administraciji zaposleni tokom poslednjih deset godina, odnosno koliki je udio Srba među državnim službenicima mlađim od 40 godina.

Ukoliko ih uopšte ima, vjerovatno bi se rezutlat tog istraživanja iskazao u promilima, a ne procentima.

Ovu hipotezu mogu potvrditi sledeće brojke, preciznije nule.

U državnim institucijama, konstituisanim nakon crnogorske nezavisnoti i među nosiocima državnih fukncijama ograničenog vremenskog mandata skoro da nema ni jedne osobe srpske nacionalnosti.

Ni jedan sudija Ustavnog, Vrhovnog, Višeg i Apelacionog nije Srbin. Među dekanima fakulteta, direktorima osnovnih i srednjih škola, vrtića, zdrastvenih ustanova nigdje u republici takođe nema Srba. Radna mjesta u crnogorskim diplomatsko-konzularnim predstavništima nedostupna su za građane srpske nacionalnosti.

U Agenciji za nacionalnu bezbjednost, bivša UDBA, od 450 zaposlenih samo troje su Srbi.

Gledajući sastav današnje crnogorske vlade nailazim na još jednu žalosnu sličnost sa na početku pomenutim Istvudovim filmom.

U južnoafričkoj ragbi reprezentaciji iz vremena aparthejda nalazio se samo jedan tamnoputi igrač, a jedini Srbin ministar u crnogorskoj vladi je dr. Miodrag-Bobo Radunović.

Kvantitativna podudarnost između južnoafričkog i crnogorskog aparthejda je očigledna.

Redovi koji slijede pokazaju ideološku i logičku bliskost njegovih branitelja u ondašnjoj Južnoj Africi i današnjoj Crnoj Gori.

Negiranje aparthejda je postalo veoma teško većini nosioca vlasti.

Tako je gradonačelnik Podgorice Miomir Mugoša, obećao da će se uskoro potruditi da se u sektoru kojim on rukovodi ova diskriminacija ublaži. Mugoša nije usamljen slučaj, još nekoliko visokih funkcionera vladajuće partije, uključujući i presjednika republike Filipa Vujanovića, dijeli stanovište da se diskrimninacija i teror prema Srbima mora ublažiti.

Tu nailazimo na novu žalosnu sličnost između djelovanja Demokratske partije socijalista danas i južnoafričke Nacionalne partije u vremenu aparthejda.

Jedno krilo ove političke organizacije, predvođeno Frederikom de Klerkom nastojalo je da otpočne pregovore sa Mandelinim Afričkim nacionalnim kongresom i napravi prve korake ka normalizaciji stanja u zemlji i izjednačavanju prava svih njenih građana.

Godinama je ta stremljenja zaustavljao najmoćniji čovjek u državi, lider Nacionalne partije i predsjednik države Piter Vilijem Bota, tvrdokorno do poslednjeg dana braneći rasnu segregaciju.

U Crnoj Gori danas je glavni protagonista i prepreka ukidanja nepisanog aparthejda za Srbe takođe lider vladajuće partije i najmoćnija ličnost u državi, Milo Đukanović.

U septembru ove godine pokušavao je da na svaki način spriječi pozitivan ishod pregovora, između za kompromis raspoloženih funkcionera svoje stranke i lidera parlamentarne opozicije.

Tom prilikom izjavio je da njega ne interesuju nikakvi statistički pokazatelji, da je od narodnog opredeljenja važnija politika vlasti, koja se ne smije urušiti ni po koju cijenu. Kulturni i vjerski identitet prema Đukanoviću treba preciznije urediti i zatvoriti to pitanje.

U apsolutnoj saglasnosti sa duhom aparthejda je i Đukanovićeva cinična izjava da nesrazmjera u broju Srba u državnim institucijama nije pitanje diskriminacije, već kompetencija.

Dakle, Srbi su prema Milu Đukanoviću 7 puta manje sposobni i vrijedni od ostalih nacionalnih zajednica u Crnoj Gori, te je stoga potpuno opravdana i poželjna njihova diskriminacija.

Od nje se ne smije odstupiti, jer u suprotnom ako bi toliko nesposobnih ljudi ušlo u državni aparat ovaj sveopšti proges i prosperitet, koji zahvaljujući Đukanoviću uživamo već više od dvije decenije mogao biti ozbiljno usporen i ugrožen.

Sličnosti između južno-afričkog aparthejda i crnogorske svakodnevnice postoje i po pitanju državnih simbola takođe postoje.

Državna zastava, kao žalosni falsifikat slavnog Alaj barjaka i himna ustaškog zločinca Sekule Drljevića, vrijeđa osjećanja svih Njegoševih Crnogoraca jednako kao zastava i himna aparthejda Mandelu i njegove saradnike u Istvudovom filmu.

Borbu protiv rasne segregacije u Južno-afričkoj repubilici vodio je Afrički nacionalni kongres.

Njegovog lidera Nelsona Mandelu rasistički režim je punih 27 godina držao na robiji. Stoički podnoseći nepravednu kaznu i odvojenost od porodice, ni jednog trenutka ne odstupajući od svojih uvjerenja i borbe Manedla je uspio da održi nadu svog naroda za slobodom i pridobije simpatije ljudi širom svijeta.

Licemjerne zapadne sile decenijama su snažno podupirale režim aparthejda. Kada je krajem sedamesetih godina došlo do zaoštravanja situacije u okupiranoj Namibiji, rasistički režim aparthejda snadbjele su čak i nuklearnim naoružanjem.

Ma koliko se trudili teško da možemo primijetiti bilo kakvu akciju, odnosno identifikovati nekog ozbiljnog borca za rušenje aparthejda za Srbe u nekadašnjoj Srbskoj Sparti, izuzimajući Mitropoliju crnogorsko-primorsku.

Jednako kao bijeli rasisti Mandelu, Đukanovićev režim pokušava utamničiti njegovo visoko-preosveštenstvo Mitropolita Amfilohija.

Tokom ove godine već su protjerane iz Crne Gore desetine sveštenika mitropolije.

Stranke parlamentarne opozicije više od 90% svojih glasova generišu iz srbskog nacionalnog korpusa. Veoma je sporan njihov odnos prema nepisanom crnogorskom aparthejdu i odgovornost prema svojim obespravljenim glasačima. Problem diskriminacije srbskog naroda ne nalazi se u fokusu ni jedne od ovih stranaka.

Da su se Mandela i njegovi saradnici ponašali poput ovdašnjih predstavnika tzv. pro-srpske opozicije aparthejd u Južnoj Africi trajao bi hiljadama godina.

Zahvaljujući glasovima obespravljenih Srba oni lagodno žive, uživaju velike privilegije, zarađuju nekoliko prosječnih zarada mjesečno, posjećuju diplomatske balove, putuju po svijetu, istovremeno saučestvujući u Đukanovićem simuliranju demokratije.

Njihova strategija u poslednje vrijeme, svodi se na pasivno čekanje trenutka kada će licemjerne zapadne sile Đukanovića pustiti niz vodu, kao i mnoge svjetske diktatore tokom poslednjih nekoliko decenija.

U iščekivanju tog imaginarnog trenutka, aktivnim djelovanjem aparthejda broj Srba u Crnoj Gori se smanjuje zabrinjavajućom dinamikom.

Nepisanom aparthejdu za Srbe podređeni su svi pravni akti države Crne Gore. Njegove tekovine se, kako poručuje Milo Đukanović moraju braniti i preciznije definisati.

Zapadnim silama gore pomenuti primjeri diskriminacije srbskog naroda u Crnoj Gori su poznati, ali zaštita ljudskih prava i sloboda pretpostavljena je njihovim sebičnim interesima.

Borba Nelsona Mandele i njegovog Afričkog nacionalnog kongresa jeste najpozitivniji primjer kako se boriti i izboriti za punu ravnopravnost u jednom diskriminatorskom društvu.

Inicijativa i akcija za prekid diskriminacije srbskog naroda mora poteći iz Crne Gore.

Za to je sada možda poslednji trenutak.

Izvor
Vijesti

Komentara (0) Ostavite Vaš komentar Objavite novost

PREDHODNA NOVOST

SLEDEĆA NOVOST

NOVOSTI IZ RUBRIKE

Patrijarh Kiril odlikovao Kusturicu, a čestitao mu i Lukašenko. Festival se danas završava

Patrijarh moskovski i cele Rusije Kiril čestitao je 70. rođendan čuvenom srbskom reditelju Emiru Kusturici i odlikovao ga Ordenom Svetog Serafima Sarovskog 1. stepena.

Kurski pravac: oslobađanje Darjina

Stanje do 20:00, 24.11.2024.

Nema govora o mobilizaciji – Kremlj

Stotine Rusa svakodnevno potpisuju vojne ugovore, čime je novi poziv za mobilizaciju nepotreban, izjavio je portparol Dmitrij Peskov.

„RT.Dok: Vreme naših heroja” počelo na Mećavniku uz pozdrave Ljubimove, Kosačova, Zaharove, Kusturice…

U srbskom Drvengradu – “selu Emira Kusturice” – otvoren je 22. novembra uveče međunarodni festival dokumentarnog filma “RT.Dok: Vreme naših heroja”.

Hronika specijalne vojne operacije za 22.1..2024.

Ruski vojnici izveli su udar na parking za avione na aerodromu u rejonu Aviatorskog, uništivši jedan od stacioniranih letelica. Na Kupjansko-Svatovskom pravcu ruske snage su podigle za