„Iskustva iz odbrane u toku NATO agresije – Pamtimo knjigom“

 

Govornici na tribini bili su general u penziji Vladimir Lazarević, koji je 1999. godine komandovao Prištinskim korpusom Treće armije, zatim najmlađi general Republike Srpske dr sociologije Vinko Pandurević, komandant Zvorničke brigade Vojske Republike Srpske 1995. godine i dr Mile Bjelajac iz Instituta za noviju istoriju Srbije. Oni su, svako sa svog stanovišta, okupljenima pokušali da približe iskustva iz ratnih dešavanja 1999. godine i da daju osvrt na uzroke, ciljeve i posledice NATO agresije.

 

- Poslednje godine 20. veka takozvani Zapad sa svojom vojnom alijansom NATO izvršio je zločinačku agresiju na našu zemlju, bez presedana u istoriji ratovanja, prema angažovanoj sili, ispoljenoj brutalnosti i prema postavljenim strategijskim ciljevima. A ciljevi te agresije bili su monstruozni i genocidni prema srbskom stanovništvu, istakao je general u penziji Lazarević dodavši da je, prema njegovim rečima, plan zacrtan u Briselu „nažalost, skoro u svim tačkama i ostvaren, s krajnjim ciljem uklanjanja Jugoslavije kao države“.

 

- Odluka Generalštaba Vojske Jugoslavije, odluka komandanta Treće armije generala Pavkovića, kao i odluka Prištinskog korpusa, glasila je - sačuvati živu silu i ratnu tehniku od uništenja, odbraniti integritet državne granice, poraziti terorističku paravojsku, ugušiti terorističku pobunu i sačuvati srbski narod od pogroma. U tome smo, uprkos neprijateljskom nastojanju, uspeli, onemogućivši plan agresora da zemlja kapitulira za svega nekoliko dana, poručio je Lazarević, zaključivši da NATO dve decenije kasnije i dalje ubija u Srbiji, jer je, kako je on to naveo, „Kosovo i Metohija srbska Hirošima“, navodeći rezultate istraživanja svetskih analitičara prema kojima će od 2020. godine svake sledeće biti 70.000 novoobolelih od raznih vrsta karcinoma.

 

Povlačeći paralelu između ratnih iskustava iz Bosne i Hercegovine, tokom rata koji je doveo do raspada SFRJ, i onoga što se događalo 1999. godine, general Vinko Pandurević istakao je da su ta dešavanja bila uvod u NATO agresiju na Srbiju.

 

- Svi su na zapadu govorili da je angažman NATO pakta u Bosni i Hercegovini bio humanitarnog karaktera, da je trebalo da spreči humanitarnu katastrofu i da zaštiti civile. Međutim, sigurni budite da je taj angažman bio jedna od prethodnih faza koja je sprovođena u cilju prodora na istok i pripreme agresije na SRJ, zaključio je Pandurović.

 

Posmatrajući temu sa istorijskog i sociološkog stanovišta dr Mile Bjelajac poručio je da je ono za šta se zalaže, od agresije NATO na Jugoslaviju, to da se bez prestanka radi na prikupljanju materijala koji će narednim generacijama omogućiti da pravilnije sagledaju dešavanja sa kraja 20. veka i izađu iz koprene stvorene propagandom.

 

- Mi sa ovog prostora sistematizovanim znanjima o onome što je stvarno bilo i svime onim što se proteklih decenija prikrivalo, moramo da pomognemo prijateljima mira i istine, analitičarima savesti, na zapadu, u Evropi i svuda u svetu, da predstavimo istinu i demonstriramo kako je doktrina humanitarnog intervencionizma formirana i sprovođena na Balkanu, rekao je Bjelajac.