Piše: Gostimir T. Popović, vojno politički analitičar

prota49@yahoo.com

Kad god nekom od predstavnika međunarodnih organizacija i snaga padne na pamet ili dobije zadatak da nešto uradi prema Republici Srpskoj i srpskom narodu odmah se “poteže” termin građanin i postojanje građanske države.

I sve to u konotaciji da je nacionalno opredelenje retrogradno, da ono šteti daljem razvoju te da maltene, ali samo Srbi, treba da utope svoj kolektivitet u neko zamišljeno građansko društvo gde neće više postojati. Zbog toga, a i zbog mnogo drugih razloga značajno je definisati pojam građanina da nebi dolazilo do zloupotreba na svim nivoima društvanog života.

Pojam građanin označava čoveka kao nosioca određenih sloboda prava i dužnosati prema sistemu u kome živi ali i prema drugim članovima odeđene zajednice. Isto tako određenje građanina može da se definiše kao politički ličnost sa manjim ili većim pravma i dužnostima koja su mu priznata u okviru sistema i pravila organizovanja sistema.

I sve ovo teoretski vrlo lepo i, što je najbitnije, jasno izgleda da nema raznih drugih pristupa u kojima se pokušava prodati “rog pod sveću” te da se na taj način ostvare drugi, unitaristički i centralistički ciljevi. Sve, ali baš sve, političke partije iz Sarajeva prepune su priča o “građanskoj državi” i građanima a na svakom koraku podmeću nogu razvoju i opstanku Srpske tako da se stiče utisak da svi mogu da budu građani, ali samo Srbi nisu za to.

Slobodan čovek, znači slobodan narod kome pripada i u meri u kojoj se on identifikuje sa sistemom koji se organizuje efikasnost sistema će da bude veća ili manja.

Identifikacija srpskog naroda, dakle građana koji pripadaju tom krugu sa Republikom Srpskom je potpuna i u njoj je zaista moguće ostvariti kvalitetan spoj individualnog i kolektivnog identiteta.