Izveštaj o fašizmu u Crnoj Gori

 

Poznata je činjenica da je srbski narod u Crnoj Gori diskrimisan od vlasti SDPS (SDP+DPS) i da bukvalno živi u uslovima okupacije i svojevrsnog aparthejda. Nažalost, Milo Đukanović je u potpunosti prihvatio šovinistički program SDP od kada se povukao sa mjesta premijera i brutalno ga sprovodi preko svog privremenog zamjenika i namjesnika Igora Lukšića. Svi Srbi u Crnoj Gori, osim Srba članova DPS, tretirani su kao državni neprijatelji.

 

Ugrožene su sve identitetske odrednice srbskog naroda: nacija, vjera, Crkva, jezik, pismo, istorija, tradicija itd. Na djelu je prisilna asimilacija naroda koji je stvorio Crnu Goru i koji je do ne tako davno bio skoro 100 odsto srbski, a sve u cilju kroatizacije i katoličenja Crne Gore. Na djelu je nepodnošljiva lakoća ispoljavanja šovinizma prema cijelom srbskom narodu. A sve to sa kombinacijom brutalne arogancije i perfidnog pozivanja na Evropu, evropske vrijednosti, ljudska i građanska prava, Ustav CG itd. Nažalost i na poniženje i bruku onome što je Crna Gora bila u prošlosti, najviše entuzijazma iskazuju u ulagivanju LGBT populaciji. Čak su im početkom septembra u Podgorici organizovali međunarodnu konferenciju pod pokroviteljstvom vlade CG o njihovim “ugroženim” pravima.

 

U cilju skretanja medijske pažnje sa katastrofalne ekonomske i socijalne situacije, koja se sve više pogoršava, ova vlast sve više produkuje i produbljuje podjele po svim osnovama (nacija, vjera crkva, jezik, pismo, prošlost) i pojačava pritisak na Srbe. Potpuno u skladu sa latinskom sentencom “Zavadi pa vladaj!”.

 

Politički predstavnici srbskog naroda u Crnoj Gori se od najviših zvaničnika CG proglašavaju za “opoziciju Crnoj Gori”, odnosno neprijatelje Crne Gore. A to znači da se i Srbi u Crnoj Gori otvoreno predstavljaju kao neprijatelji Crne Gore jer su glasali za takve svoje predstavnike u skupštini.

 

Broj zaposlenih Srba u državnoj upravi je drastično manji od procenta kojim su zastupljeni u stanovništvu Crne Gore. Čak je i ombudsman to priznao prije godinu-dvije dana, i to potkrijepio podacima koji zvone na uzbunu i dokazuju da je u Crnoj Gori na djelu najcrnja diskriminacija prema srbskom narodu. Na brojnim konkursima, važnija je članska karta DPS ili SDP nego diploma fakulteta.

 

Šovinizam državni projekat

 

Nažalost, u Crnoj Gori je evidentno da je neprijateljski odnos prema Srbiji, kao i diskriminacija prema Srbima državni projekat, koji provodi hrvatska vlada Crne Gore. Predstavnicima vladajućih partija DPS i pogotovo SDP puna su usta Evrope i evropskih standarda, ljudskih i građanskih prava, a rade sve suprotno tome, brutalno kršeći i nacionalna i ljudska prava Srba.

 

U julu ove godine, usvojen je “Zakon o statusu potomaka dinastije Petrović Njegoš”, u kome je Srbija označena kao okupator Crne Gore 1918. godine. Ne samo da je to istorijska neistina nego je u Zakon unijeta i mržnja prema Srbiji i srbskom narodu generalno. A autorima ovog Zakona je poznato da je “Velika narodna skupština srbskog naroda u Crnoj Gori” zasjedala od 24. do 29. novembra 1918. godine i jednoglasno donijela sledeće odluke:

 

- Da se kralj Nikola I Petrović – Njegoš i njegova dinastija zbaci sa crnogorskog prijestola.

 

- Da se Crna Gora sa bratskom Srbijom ujedini u jednu jedinu državu pod dinastijom Karađorđevića, te tako ujedinjene stupe u zajedničku Otadžbinu našeg troimenog naroda Srba, Hrvata i Slovenaca.

 

Pored toga, falsifikatori naše prošlosti, koji su napisali i izglasali ovaj Zakon, svjesno zaboravljaju činjenicu da su poslanici Podgoričke skupštine izabrani na najdemokratskijim izborima ikada održanim u Crnoj Gori (do danas) i da je među poslanicima bilo i muslimana i katolika, proporcionalno njihovom učešću u strukturi stanovništva.

 

Čin priznanje Kosova je antisrbski čin, zabadanje noža u leđa Srbiji u njenim teškim trenucima, što Crna Gora nikada u istoriji nije uradila i zbog toga se prevrću u grobu svijetle kosti svih vladara iz prošlosti Crne Gore. A svi su oni bili Srbi, jer je Crna Gora bila srbska zemlja u cjelokupnoj istoriji do dolaska komunista na vlast.

 

Prije sto godina po nacionalnoj strukturi stanovništvo je bila skoro 100 odsto srbsko, jer je znatan broj katolika i muslimana bio srpske nacionalnosti. Čak je i “nadbiskup barski i primas srbski” Nikola Dobrečić bio Srbin, koji je pisao pjesme “milom srbskom rodu”.

 

Čelnici DPS i pogotovo SDP svjesni su nacionalne i vjerske pripadnosti svojih predaka, koji su svi bili Srbi, ali, kao i svi konvertiti, mrze i progone one koji su ostali postojani u naciji i vjeri, kao svjedoke onoga što su oni nekada bili. Dok nijesu prodali dušu đavolu i vjeru za večeru.

 

Aktuelna vlast je malo modifikovala plan Anta Pavelića iz NDH i Drugog svjetskog rata: trećinu Srba pobiti, trećinu potjerati, a trećinu prekrstiti, tako da SDPS verzija glasi: trećinu Srba potjerati, a dvije trećine prekrstiti. Ipak je ovo 21. vijek. Vijek nauke, tehnologije, a i humanosti, za razliku od mračnog 20. vijeka!?

 

U cilju fiktivnog smanjenja broja Srba, vlast SDPS zloupotrebljava statistički zavod “Monstat” i lažira rezultate popisa, tako što značajno umanjuje broj Srba i onih koji govore srbski jezik.

 

“SDP je diskriminatorska, rasistička i fašistička stranka”, istakao je prof. dr Milan Popović na tribini “Crna gora: Izazovi budućnosti – problemi i alternative”, održanoj u Podgorici sredinom septembra 2011. godine. U izjavi za dnevni list „Vijesti“ od 15. oktobra 2011. godine rekao je sledeće: “Režim je izabrao Srbe za neprijatelje, a ostali su dobrodošli samo kao saveznici protiv Srba“. Podsjećam da on nije Srbin niti pristalica zajedničke države sa Srbijom (iako govori ekavski), nego nacionalni Crnogorac.

 

Da se državni tužilac miješa u svoj posao, bio bi davno pokrenut postupak zabrane SDP na osnovu člana 5. Zakona o političkim partijama, zbog “kršenja Ustavom zajamčenih ljudskih prava i sloboda, izazivanja i podsticanja nacionalne, vjerske i druge mržnje ili netrpeljivosti”. Brojni su primjeri da se policija, kojoj je na čelu ministar iz SDP ponaša kao partijska policija. Brani vjernicima SPC ulaz u neku Crkvu Božiju, a, sa druge strane, štiti pripadnike sekte Miraša Dedeića dok obijaju pravoslavne crkve i skrnave ih. Ista ta policija je prognala iz Crne Gore sveštenika sa Svetog Stefana koji je branio svoju crkvu od rušenja, a isto to najavljuju i prema svešteniku Veliboru Džomiću, bez razloga i obrazloženja, a protivno Zakonu. Brojne su izjave predsjednika te stranke Ranka Krivokapića, koje su pune izliva mržnje prema svemu srbskom, prema SPC, srbskom jeziku.

 

Nezabilježeno je u svijetu da partija, koja se lažno nazvala socijaldemokratskom (jer se socijalom ne bavi, a demonstrira antidemokratiju), uslovi svoj ostanak u vladi rušenjem crkve Aleksandra Nevskog na Svetom Stefanu u obnovi. Iako znaju da se podiže na temeljima iste crkve, koju su komunisti srušili prije pola vijeka.

 

Taj isti Ranko Krivokapić sa funkcije predsjednika skupštine Crne Gore zalaže se da se SPC oduzmu crkve i manastiri, kao i ostala dobra i poklone novoformiranoj unijatsko-policijskoj sekti Miraša Dedeića. On čak ne zna i ne pravi razliku između Svetog Petra, apostola Hristovog i Svetog Petra Cetinjskog, pa prije nekoliko godina na Petrovdan (12. jula) u skupštini Crne Gore čestita praznik Svetog Petra Cetinjskog (koji je 31. oktobra, takođe crveno slovo u kalendaru)!?

 

Podsjećam samo na posljednju njegovu izjavu datu za “Dojče vele” (objavljenu na sajtu „Nove srpske političke misli“ 17. oktobra 2011. godine pod naslovom „Ranko Krivokapić: Kulturni identitet Crne Gore ugrožen ‘velikosrbskim nacionalizmom’”). Tu je toliko neistina i otvorenog huškanja protiv Srbije, bivšeg i sadašnjeg predsjednika Srbije, Srpske pravoslavne crkve, srpske opozicije u Crnoj Gori (koju ovaj prohrvatski politikant namjerno zove “prosrbska”), da bi samo na osnovu ovog teksta državni tužilac imao pune ruke posla. Inače, u ovoj izjavi, on samog sebe, bez imalo ustezanja, naziva Crna Gora i kaže: “Crna Gora smatra da je njen kulturni identitet ugrožen velikosrbskim nacionalizmom”!?

 

Kako je sadašnja vlada Crne Gore mlađanog premijera Igora Lukšića nesposobna da riješi goruće probleme iz ekonomije i socijale, onda zamajava narod u pokušajima da se bavi alhemijom, spajajući nespojivo. Namjerava da integriše zvaničnu državnu akademiju nauka CANU i nevladinu organizaciju pod nazivom “Dukljanska akademija znanosti i umjetnosti”!? U svakoj ozbiljnoj državi ovo je za Riplijevo “vjerovali ili ne”, a predlagača bi uputili na ozbiljno posmatranje. Izjednačiti jednog akademika, što je najveće zvanje u nauci svake zemlje, sa nekim ko je samog sebe proglasio akademikom (i na pr. ima od škole samo frizerski zanat kao predsjednik te samozvane akademije!?), što je krivično djelo lažnog predstavljanja, to može pasti na pamet samo nekome ko je totalno neznaven.

 

Jedna mala digresija. Potpisnik ovih redova je prije desetak godina kao odbornik predložio da jedna ulica u Baru dobije naziv Akademska ulica. Time bi njeni žitelji samim rođenjem dobijali zvanje “akademik”. S tim što oni ne bi činili krivično djelo lažnog predstavljanja kao tzv. “dukljanski akademici”, koje bi mogli da oslovljavaju sa “kolega”.

 

Još veći biser je namjera vlasti SDPS da integriše Crkvu Hristovu, staru 2000. godina, sa nevladinom organizacijom lažnih sveštenika starom nešto više od deset godina. I koji takođe nekažnjivo čine krivično djelo lažnog predstavljanja zahvaljujući vladi Crne Gore!?

 

Za sve što se desi ružno u Crnoj Gori u režiji SDPS ili kada politički predstavnici srbskog naroda ne prihvate neku diskriminaciju na naš račun, onda čelnici vladajuće koalicije krive Srbiju i podmeću Mlađa Đorđevića, savjetnika Borisa Tadića, kao onog koji donosi naloge iz kabineta predsjednika Srbije. Iako znaju da sadašnja vlast u Srbiji ne mari mnogo za prava Srba van Srbije, uz časni izuzetak ministra Vuka Jeremića.

 

Mogli bi navesti bezbroj konkretnih primjera diskriminacije u režiji vlasti, ali evo jedan mali primjer iz oblasti kulture, a po scenariju ministarstva. Za 2010. godinu je podijeljeno 916.700 evra iz oblasti kulturno-umjetničkog stvaralaštva. Srpske NVO i srbski prepoznatljive ne dobijaju ništa, kao ni srbski stvaraoci, dok, recimo, Adrej Nikolaidis i Andro Martinović dobijaju čak 115.000 evra za neki dokumentarni film. Pomenuti Nikolaidis je poznat samo po javnim uvredama na račun Emira Kusturice i patološkoj mržnji prema svemu srbskom i pravoslavnom, koju javno i nekažnjeno iznosi, što ga je i preporučilo za mjesto savjetnika za (ne)kulturu predsjednika skupštine Crne Gore Ranka Krivokapića.

 

Za 2011. godinu konkurs je bio u januaru, ali rezultata nema na sajtu Ministarstva kulture. Ili novac nije podijeljen ili spisak podjele drže u tajnosti iz jasnih razloga.

 

Čelnici SDPS, koji su tako prepotentni i arogantni u bilo kakvim razgovorima i pregovorima unutar Crne Gore na temu diskriminacije Srba, u svim kontaktima sa izaslanicima Vašingtona i Brisela, ma kako niskog nivoa bili, ponizni su do krajnjih granica snishodljivosti i poltronizma.

 

Državni mediji šire mržnju

 

Srbofobija i pravoslavofobija u Crnoj Gori ide tako daleko da i državni mediji otvoreno šire mržnju prema svemu srbskom i pravoslavnom. Oni prednjače i u falsifikovanju prošlosti, koja je sva bila srbska. To i sami falsifikatori nesvjesno priznaju, jer u emisiji “Kalendar” uoči Dnevnika u 19,30, a koja je takođe antisrbska i antipravoslavna, svaki dokument koji prikažu iz prošlosti Crne Gore je bio pisan ćirilicom. I to se više ne da falsifikovati, a ni retuširati.

 

Srbija se predstavlja kao vjekovni neprijatelj Crne Gore i negator tzv. “crnogorskog identiteta”, kao maligno tkivo i remetilački faktor na tlu Balkana kroz istoriju.

 

Vrlo svjesno i namjerno, državni mediji stalno vrše krivično djelo lažnog predstavljanja, jer Miraša Dedeića i njegovu opskurnu družinu raščinjenih sveštenika iz NVO “Crnogorska pravoslavna crkva”, predstavljaju kao prava sveštena lica.

 

Vrlo često u Dnevniku TV CG možemo čuti razne gluposti tipa: “crkva ta i ta je bila zaključana za sveštenika ‘Crnogorske pravoslavne crkve’ i ‘vjernike’ na praznik, a ona pripada selu i seljacima čiji su je preci izgradili prije 150 godina”.

 

Državni mediji TV CG i „Pobjeda“ (da li iko sluša Radio CG?) stalno huškaju na rušenje i otimanje pravoslavnih crkava.

 

Prostor za komentare na crkvena pitanja daju samo izvjesnom Mirku Đorđeviću iz Beograda, koga predstavljaju kao vjerskog analitičara, a koji je sam po sebi uvreda za SPC. Svaki njegov stav je ne samo neznalački već i otvoreno neprijateljski prema Srbima i SPC. Zato i dobija prostor na TV CG. Objektivni komentatori i stručni analitičari, a pogotovo naklonjeni Srbiji, nemaju prostora na državnim medijima u Crnoj Gori.

 

Svaki nastup na TV CG izvjesnog glumca u pokušaju “Šoka” Radojičića je krivično djelo izazivanja vjerske i nacionalne mržnje. Da je, ne daj Bože, Srbin i da priča istu priču, ali protiv Hrvata, muslimana ili Alabanaca, davno bi završio u Hagu. A na TV CG dobija čak svoj redovni termin!?

 

“Crnogorski identitet”

 

Sav taj javno demonstrirani šovinizam i fobija od svega srbskog i pravoslavnog su zbog njihovog “junačkog” straha (koji je patološki fenomen) za očuvanje prisilno formiranog tzv. crnogorskog identiteta od “velikosrbskog hegemonizma”. Taj njihov novokomponovani identitet čine:

 

● Nacija nastala od srpske, odlukom KPJ na nekom od “istorijskih” kongresa prije drugog svjetskog rata;

 

● Policijsko-politička sekta registrovana u policijskoj stanici na Cetinju pod pretencioznim nazivom “Crnogorska pravoslavna crkva”, koja nije ni crnogorska, ni pravoslavna, a još manje je Crkva;

 

● Takođe politička tvorevina pod nazivom “crnogorski jezik” nastala kao neuspjeli plagijat i produkt krađe srbskog jezika, koji je intelektualna svojina srbskog naroda;

 

● Latinično pismo, kojim se istjeruje ćirilica iz Crne Gore;

 

● Himna “Oj svijetla majska zoro” sa “stihovima” ustaškog ratnog zločinca Sekule Drljevića, umjesto srbskih stihova o Njegošu i Lovćenu, koje smo svi nekada rado i ponosno pjevali;

 

● Crvena zastava sa dvoglavim orlom, koji, ne slučajno, veoma podsjeća na albanskog, umjesto naše trobojke crveno-plavo-bijele (doduše plava boja je posvijetlila još u vrijeme kralja Nikole i postala tzv. plavetna);

 

● Novokomponovana “istorija” kojom se falsifikuje cjelokupna prošlost naroda u Crnoj Gori, koji je prije skoro 100 godina bio skoro 100 odsto srbski, a koji se sada predstavlja kao neprijatelj “crnogorske samobitnosti” kroz cijelu istoriju;

 

● Novokomponovani “prijatelji” Crne Gore: prije svega Hrvatska, Albanija, Vatikan, Slovenija, Muslimansko-hrvatska federacija u BIH, tzv. Kosovo, koji se sada svi napadno od strane vlasti i njihovih medija predstavljaju kao tradicionalni prijatelji; 

 

● Novokomponovana “crnogorska” književnost, iz koje se protjeruju Njegoš i ostali srbski velikani pisane riječi, a uvode neki polupismeni anonimusi;

 

● Nevladina organizacija pretencioznog naziva “Dukljanska akademija znanosti i umjetnosti” ili skraćeno NVO “DANU” pod dirigentskom palicom Jevrema Brkovića ima zadatak da Crnogorcima nametne hrvatski identitet i to “naučno” obrazloži;

 

● “Matica crnogorska” osnovana je kao NVO, ali je vlast donijela “Zakon o Matici crnogorskoj” u martu 2008. godine, čime su unaprijeđeni u status privilegovanog i od države uredno finansiranog udrženja. Njihov zadatak je briga o “kulturnom identitetu crnogorskog naroda i ostalih naroda koji žive u Crnoj Gori”. S obzirom da je sva kulturna prošlost Crne Gore srbskog porijekla, njihov zadatak je da to negiraju i “dokažu da je bilo čija samo ne srbska;

 

● “Crnogorski helsinški komitet” bi po definiciji trebao da se bavi ugroženim ljudskim pravima, bez obzira na nacionalnu pripadnost. Ali u Crnoj Gori se primarno bavi ugrožavanjem ljudskih prava Srba. Njen predsjednik Slobodan Franović nikada nije digao glas protiv brojnih primjera zločina nad Srbima u Crnoj Gori, kao i ugroženih nacionalnih i ljudskih prava Srba. A primjera ima bezbroj i to na svakom koraku. Ali zato gromoglasno i uz veliku medijsku pompu osudi svaki slučaj u kome je Srbin napravio prekršaj prema pripadniku drugog naroda. U svojoj antisrbskoj i antipravoslavnoj ostrašćenosti, ta individua se čak zalaže za otimanje pravoslavne crkve Svete Petke u Sutomoru i njenu predaju Katoličkoj crkvi ili za rušenje crkve Svete Trojice na Rumiji!?;

 

● “Crnogorski PEN centar” i “Crnogorsko društvo nezavisnih književnika” bi trebalo da se bave afirmacijom crnogorske književnosti, ali, pošto nemaju kvalitetnu prozu i poeziju koju bi predstavili, njima je primarno pisanje propagandnih biltena u kojima se ponašaju kao komesari zaduženi za čuvanje čistote crnogorskog identiteta.

 

Bar, 17. oktobar 2011.