I Republika Srbska broji žrtve osiromašenog uranijuma

19.08.2018. god.

Zvaničnici tvrde da je zabeleženo povećanje kancerogenih oboljenja u područjima koja je NATO bombardovao 1995. godine

Za koji dan navršiće se 23 godine od NATO bombardovanja Republike Srpske, a stručnjaci upozoravaju da kao posledica ove akcije obolevaju i umiru, uglavnom od kancerogenih bolesti, mnogi građani koji žive u tom entitetu. Od 2008. godine do danas, samo u opštini Kalinovik, koja ima oko 2.000 stanovnika, od bolesti koje se dovode u vezu sa bombardovanjem umrlo je 56 ljudi, a s nekim od oblika malignog oboljenja trenutno se bori još njih 24, tvrde u ovoj opštini.

„To su ljudi koji imaju od 30 do 60 godina. Međutim, riziku od kancerogenih oboljenja, kao posledice bombardovanja radioaktivnim bombama, izloženi su i njihovi potomci, kao i svi oni koji su kasnije došli da žive na ovom području”, kaže za „Politiku” Mileva Komlenović, načelnica opštine Kalinovik, i navodi primer jedne obolele 25-godišnje devojke koja je imala samo dve godine kada je u septembru 1995. godine NATO bombardovao položaje Vojske Republike Srpske.

Za 16 dana, koliko je akcija trajala, bombama sa osiromašenim uranijumom ubijeno je 58 ljudi i ranjeno 119, a prema nekim podacima na više lokacija palo je 1.026 bombi, ukupne težine bačenog eksploziva od 10.000 tona.

„Stanovnici Kalinovika ostali su, između ostalog, i bez dva vrlo vredna rezervoara za vodu na kojima šteta još nije sanirana”, napominje Komlenovićeva i ističe kako Kalinovčani ni dan-danas nemaju mira zbog poligona na kome pripadnici Eufora, uprkos njihovim protivljenjima, uništavaju minsko-eksplozivna sredstva , a ponekad vrše i bojeva gađanja.

Osim straha i zabrinutosti, dodaje ona, ljudi trpe i štetu, jer „neretko dolazi do oštećenja njihovih kuća, uginuća pčela, ili stradanja domaćih životinja”, što meštani doživljavaju kao „bahatost” onih koji i ne pomišljaju da im nadoknade uništenu imovinu.

Osim Kalinovika, tokom akcije, pod nazivom „Namerna sila”, NATO je bombardovao i Hadžiće, Vogošću, Ilijaš, Jahorinu, Pale i Bratunac. Sva ta mesta bila su pod kontrolom Vojske Republike Srpske. Nakon potpisivanja Dejtonskog sporazuma Hadžići, Vogošća i Ilijaš pripali su Federaciji BiH što je nateralo Srbe da ostave svoja vekovna ognjišta u ove tri opštine.

Za novo prebivalište Srbi iz Hadžića, njih oko 5.000, izabrali su Bratunac u kojem jedan broj njih i dalje živi. Sva dosadašnja istraživanja potvrdila su da je stopa smrtnosti Hadžićana bila četiri puta veća od smrtnosti njihovih novih komšija. Najčešće su umirali od karcinoma pluća, debelog creva i kostiju.

O veličini te tragedije svedoče i podaci iz „Knjige umrlih” bratunačke Srpske pravoslavne crkve na koje u razgovoru za naš list ukazuje i novinar i publicista Nedeljko Zelenović, koji je takođe izbegao iz Hadžića. „Prema tim podacima, na gradskom groblju u Bratuncu, samo četiri godine nakon bombardovanja, sahranjeno je oko 400 ljudi, od kojih je većina bolovala od neke vrste karcinoma”, kaže Zelenović i napominje da je većina umrlih radila u Tehničko-remontnom zavodu u Hadžićima na koji je NATO „istresao ko zna koliko radioaktivne municije”. On podseća i na poznati slučaj devojčice Slađane Šarenac „koja se igrala u krateru bombe, a kasnije je lečena jer su joj otpadali nokti na rukama i nogama uz vidne promene na koži.

Dušanka Stanišić, Politika

Izvor
/ vostok.rs

Povezane teme
RepublikaSrpska
NATO

Komentara (0) Ostavite Vaš komentar Objavite novost

PREDHODNA NOVOST

SLEDEĆA NOVOST

NOVOSTI IZ RUBRIKE

Hronika specijalne vojne operacije za 22.1..2024.

Ruski vojnici izveli su udar na parking za avione na aerodromu u rejonu Aviatorskog, uništivši jedan od stacioniranih letelica. Na Kupjansko-Svatovskom pravcu ruske snage su podigle za