Nije na odmet pisati istinu uporno,vi ste se se tim principim sluzili i dan danas samo lazima i propagandom koje nemaju veze sa pamecu i istinom pa ste od tih gnusnuh lazi stvorili laznu istinu pa zasto to isto pravo ali ISTINOM ne iskoristiti kako bi se kako vi tasko i mnogi u svijetu uvjerili zapravo ko ste,sta ste i kakvi ste!
(srbo, 22.09.2008. 16:19:45) [2438]

Uopste nemam podudarnosti sa Seseljem naprotiv ali mu po mnogo cemu skidam kapu.Vi ste iskrivljivanjem slike o istoriji muslimosa iskrivili i pravi smisao o zivotu koji vam sa zasniva na samim lazima sto znaci da vam je i taj bijedni zivot stvaran ali lazan.Stoga cemo uciniti sve da vam se pravom istinom oduzimo i od vase bijedne stvarnosti ucinimo realani zivot nama vama pakao.
(srbo, 22.09.2008. 19:03:35) [2440]

Sale,
Nisi u pravu.To je balijska propaganda.

Vojislav Šešelj je 06.05.1992 pred Novakovom pećinom na Romaniji postrojio braću Srbe kojima je te prilike podjelio garderobu djece cvijeća i svakom tutnuo cvijet u ruku.Fino im je objasnio da šire bratstvo i jedinstvo,da prijavljuju i kažnjavaju sve one koji nose izdajničke četničke ambleme iz Drugog svjetskog rata i da osnuju SAO Romaniju.Balije su to podlo iskoristile i kazale da to SAO znači - srpska autonomna oblast.Uzalud je Vojo objašnjavao da to nije nikakva srpska oblast nego Suživotom Afirmišemo Oblast Romanije-SAO Romanija.

Na desetine i stotine mladića je poslao da sa cvijećem u rukama,zaustave ustaške postrojbe po Hrvatskoj.Bio je glas mira,razuma i tolerancije ali ustaško-mudžahedinska propaganda je bila jača.

Kad su mu našli sliku u četničkoj uniformi,uzalud se Vojo pravdao da se on obukao samo da pokaže svojoj djeci cvijeća kako NE treba da se oblače.

Iskreno se nadam da će što prije stići ih Haga i da će postati predsjednik ujedinjene Srbije ,u čijem će sastavu biti RSK,RS,Kosovo i Sao Paolo.

S poštovanjem!
Stiven Spielberg.
(sarajlija, 22.09.2008. 20:17:39) [2442]

U SREBRENICI NIJE BILO GENOCIDA -


1.Međunarodni sud je ovlašten da krivično goni osobe koje su počinile genocid definisan u stavu 2 ovog člana ili bilo koje od djela nabrojenih u stavu 3 ovog člana.

2.Genocid označava bilo koje od sljedećih djela, počinjeno s namjerom da se u cijelosti ili djelimično uništi neka nacionalna, etnička, rasna ili vjerska grupa kao takva:
1. ubijanje pripadnika grupe;
2. nanošenje teške tjelesne ili duševne povrede pripadnicima grupe;
3. smišljeno nametanje pripadnicima grupe životnih uslova sračunatih da dovedu do njenog potpunog ili djelimičnog fizičkog uništenja;
4. uvođenje mjera kojima je cilj sprečavanje rađanja unutar grupe;
5. prisilno premještanje djece te grupe u drugu grupu.

3. Kažnjiva su sljedeća djela:
1. genocid;
2. udruživanje radi počinjenja genocida;
3. direktno i javno poticanje na počinjenje genocida;
4. pokušaj počinjenja genocida;
5. saučesništvo u genocidu.

Ona su posvim pravilima svi počinili genocid i muslimosi i hrvati.
Ali muslimosum je negativan i ne rezonuje posebno kad dođe do promjene vremena.
Doći ćete i vi uskoro na tapet daće bog.
(srbo, 22.09.2008. 20:22:00) [2443]

Što se tiče Srebrenice da ti malo opet pojasnim;

Pripadnici VRS nisu počinili genocid nad muslimanima u Srebrenici jula 1995.
Generalštab muslimanske armije izdao je naredbu 28 . muslimanskoj diviziji u Srebrenici da izvede diverzantske akcije izvan " demilitarizovane zone " radi " rasterećenja sarajevskog ratišta " .
Iako je Ratno predsedništvo Srebrenice bilo odlučno naprotiv ovih provokacija ,neposredno uoči napada na Srebrenicu juna 1995g. , izvedene su mnogobrojne diverzantske akcije na području RS kada je potpuno unisteno selo Višnjica - VRS je uvučena u klopku.
VRS nije imala operativni plan zauzimanja zastićene zone UN Srebrenice ,u julu 1995 . Operacija Krivaja 95 " na Srebrenicu bila je iznuđena , jer ovo mesto nije bilo demilitarizovano , kako je odredjeno Rezolucijom SB UN 819/ 93 i Sporazumom o demilitarizaciji od 17-tog aprila 1993g. , gen. Ratka Mladića i Safeta Halilovića ,pod pokroviteljstvom generala Erika Vahlgrena .
Srebrenica je postala centar terorističke aktivnosti ,džihada 28 musl. divizije , pod komandom Nasera Orića , uz učešće mudžahedina , za šta postoje dokumenti i video snimci .Uništena su 142 srpska sela ,stanovništvo je protjerano a kuće spaljene Zabelježeni su i mnogi slučajevi odsecanja glava , obrezivanja tek rođenih beba , a napadali su uglavnom na velike pravoslavne praznike. General R.Mladić preko UNPROFOR-a pozvao je muslimansku vojsku zatečenu u demilitarizovanoj zoni , da položi oružje , uz garanciju tretmana zarobljenika na osnovu Ženevskih konvencija , pod kontrolom Un-a. Međutim , muslimanski Generalštab je taj predlog odbio ,ali su muslimanske zene , dejca i stari upućeni Srbima u bazu UNPROFOR-a u Potočare . Istovremeno , naoružana kolona muslimana krenula je iz Šušnjara kroz srpsku teritoriju ka Tuzli . U toj akciji , izginuo je najveci broj muslimanskih vojnika ,a da im pri tom , u toj pogibeljnoj operaciji , muslimanski 2. korpus iz Tuzle nije pružio nikakvu vojnu podrsku .
Da su muslimani iz Srebrenice svesno žrtvovani pokazuje i činjenica da je ,uoči provociranog napada na VRS , povučen komandant 28.divizije , brigadir Naser Orić sa oko 20 glavnih oficira. Dokumenta govore , da muslimanska vojska uopšte nije imala plan odbrane Srebrenice i da je VRS zauzela ovaj grad sa veoma malim snagama 200 vojnika i dva - tri tenka .
Stvarni cilj bio je stvaranje situacije da NATO , bez odobrenja Saveta Bezbednosti UN , moze bombardovati srpske položaje i od svetske javnosti prikriti etničko čišćenje Srba iz RSK , uz neposrednu pomoć SAD i NATO , početkom avgusta iste godine.
Drugo,ako su muslimanske vlasti zaista željele da utvrde broj žrtava ,mogle su 1996 da organizuju popis stanovništva i uporede ga sa onim iz 1991g. ali to nije urađeno jer bi se popisom tačno utvrdilo .To nije urađeno ni 2001 g. , iako je popis obavezan na svakih 10 godina , jer bi se tako utvrdilo koliko je Srba ubijeno u Sarajevu i Srebrenici.Dakle , da je genocida bilo ,odnosno da je postojala namjera , žene , djeca i strci bi bili glavna meta.
Citat;
U Srebrenici nije bilo Genocida

OTKRIVA ISTINU O RATU: Filip Korvin
Bivši predstavnik UN tvrdi: U Srebrenici nije bilo Genocida. Realno je govoriti o najviše 700 žrtava, dok su zvanični izveštaji čisto političke prirode, kaže Filip Korvin.Broj ubijenih muslimana u Srebrenici nije 8.000, već 700, tvrdi Amerikanac Filip Korvin, koji je kao izaslanik specijalnog predstavnika Generalnog sekretara UN bio koordinator UN-a za civilna pitanja u BiH, od proleća do leta 1995. godine.
Korvin naglašava da je preuveličan i broj nestalih muslimana i ocenjuje da sve to pokazuje da su zvanični izveštaji o genocidu čisto političke prirode.
- Razlika između 700 i uobičajeno pominjanih 8.000 nije brojčana - ona je politička - rekao je Korvin u intervjuu za nemački list “Junge velt”.
Na osnovu ličnog iskustva i kontakata sa bosanskim Srbima, uključujući i Karadžića, mogu da kažem samo to da sam ubeđen da je pitanje kod bosanskih Srba bilo da zaštite Srbe, a ne da ubijaju muslimane ili Hrvate - uveren je bivši predstavnik UN-a.

Srbofobija Holbruka i Ešdauna
Filip Korvin optužio je da se istini o događajima u Srebrenici isprečila srbofobija, te da su Ričard Holbruk i Pedi Ešdaun iskoristili rat u bivšoj Jugoslaviji da izgrade svoje karijere. On smatra da se događaji 11. jula 1995. godine u Srebrenici moraju posmatrati kao deo šire tragedije i da ne smeju biti izdvojeni iz tog konteksta.
- Oni koji to čine, očigledno imaju nameru da izvrnu stvari na štetu jedne od zaraćenih strana. To što se desilo u Srebrenici nije bio masakr nad muslimanima, već niz krvavih napada i kontranapada tokom tri godine i eskalacije u 1995. godini - kaže Korvin.
Nije na odmet sve radi ISTINE a niti mi je teško.
Ako još treba samo javi!!!
Doći će i tebi iz dupeta u glavu samo da ti tamo ne ostane...
(srbo, 22.09.2008. 21:04:11) [2445]

ovde je sve kao u seriji Lud,Zbunjen i Normalan a vi prosudite ko je sta,
(3B, 22.09.2008. 21:47:11) [2446]

Pa naravno nista sto nema veze sa vama i sto vam ne ide u prilog vi ne znate, da je kojom slucajem bio sa vase strane vec bi imao za zivota ulicu u Sarajevu.Jadna ste vi bagraklizete se o sopstvena govna koja cete na kraju morati pojesti.
Potpuno ste uzjogunjeni kad se iznese neka istina ali ja sam tu da vam otvorim oci i da vas kako tako izvijestim o tacnim dogadjajima koje su se desavale a ne da umrete sa laznim rijecima na usnam.
Vi u ovi 13-ak godina propagirate u cifru u Srebrenici u koju ni sami ne vjerujete a dosad 2500 sahranjenih.Da se desio genocid vi bi ih locirali vec odavno kao i sada a ne da sahranjujete sve poginule u prodoru prema Tuzli i drugdje na tom podrucju uz blamazu da vam se pojedine zrtve javljaju iz Srbije i drugih dijelova Svijeta.Ti bascakijas ne znas ni o cemu drugom vec iste teze u komentaru nazavisno dali o zrtvama ili o borbama.
Da si ti onjusio barutni dim nebi ti o tome,pravi borci nemaju misljenja za javnosti po tom pitanju.Bit cete jos izvijestiti oko istina a vi mozete da se zalite vasim nadredjenim imate vidim vezu nasiroko po Svijetu hahaha.
(srbo, 23.09.2008. 16:03:49) [2452]

Vlaha možeš ubijati u pojam samo preciznim i argumentovanim dokazima:

1.Novost objavljena prije 76 dana 29 minuta sa 24sata.hr u kategoriji Novosti Svijet

Nekoliko stotina ljudi na ulicama Sarajeva ispratilo je kamione s 307 ekshumiranih i identificiranih žrtava Srebreničkog genocida koji će 11. srpnja, na 13. godišnjicu zločina, biti ukopani u Memorijalnom centru u Potočarima. Tako će u Memorijalnom centru, zaključno s 11. srpnja ove godine, broj ukopanih žrtava iz Srebrenice iznositi 3.214...

2. 14.09.2008 (AFP)

Nastavljeni Radovi na masovnoj grobnici Kamenica
Prema informacijama šefa tuzlanskog ekspertnog tima za ekshumacije Instituta za nestale Bosne i Hercegovine iz masovne grobnice "Kamenica" do sada je izvađeno 97 kompletnih i 180 nekompletnih posmrtnih ostataka.

Kako navodi Hurtić procjene su da će na ovoj lokaciji ostati još oko sedam radnih dana kako bi se u potpunosti obavio posao ekshumacije masovne grobnice Kamenica.

Pretpostavke su da je za vađenje preostalo između 50 i 70 posmrtnih ostataka.

Istovremeno, članovi tuzlanskog ekspertnog tima za ekshumacije provjeravaju i druge potencijalne lokacije za ekshumacije uglavnom na području Podrinja.


"SRPSKE MASOVNE GROBNICE"

Navodi da je broj srpskih žrtava u Bratuncu, u periodu između aprila 1992. i decembra 1995. godine, tri hiljade su očiti falsifikat. Istraživanje koje je IDC proveo najopsežnije je provedeno u Bosni i Hercegovini nakon rata i dokazuje da je ukupan broj žrtava tri do devet puta manji od broja koji je Srbija i Crna Gora navela u svojoj argumentaciji u sporu sa BiH pred Međunarodnim sudom pravde u Haagu.

Vjerovatno najočitija ilustracija uveličavanja broja žrtava je Kravica, srpsko selo u blizini Bratunca koje su snage Armije BiH napale na pravoslavni Božić, u jutro sedmog januara 1993. godine. Prvotni navodi da je taj napad za razultat imao stotine civilnih žrtava su se pokazali lažnim. Uvid u originalnu dokumentaciju Vojske Republike Srpske, jasno pokazuje da je broj vojnih žrtava zapravo daleko veći od civilnih. Prema dokumentu pod naslovom "Ratni put Bratunačke brigade" VRS-a broj ubijenih vojnika je 35, ranjenih 36, dok je broj civilnih žrtava 11.

Uz informacije koje je IDC dobio od članova familija i rodbine žrtava i informacija prikupljenih tokom inspekcije grobalja, IDC je sakupio i sve primarne izvore, zvaničnu dokumentaciju Ministarstva odbrane Republike Srpske i Bratunačke brigade VRS-a, kao i djela koja su objavljivali srpski autori. Žrtve su potom svrstane u dvije skupine na osnovu sljedećih kriterija: općina prebivalista u vrijeme izbijanja rata, i općina u kojoj je doslo do prerane i nasilne smrti.

Nakon sto su svi izvori međusobno uspoređeni, i nakon uklanjanja imena koja su se ponavljala rezultati su pokazali da je u Bratuncu ubijeno i poginulo 119 civila i 424 vojnika iz prve grupe. Broj civilnih žrtava u drugoj grupi je isti (119), dok je broj ubijenih vojnika 448. taj rezultat pokazuje da je 26 vojnika VRS-a, osim pripadnika Bratunačke brigade, učestvovalo u borbama u i oko Bratunca i izgubilo živote.

Inspekcija vojnog groblja u Bratuncu pokazala je da od 383 žrtve pokopane nije moguće utvrditi tačan uzrok smrti za 63 žrtve, iako je vjerovatno da i te žrtve umrle za vrijeme trajanja rata. Usto, 139 žrtava koje su živjele drugdje u vrijeme izbijanja rata i poginule u borbama na drugim bojistima u Bosni i Hercegovini danas su pokopane u vojnom groblju u Bratuncu. Među njima, 48 žrtava pokopanih u Bratuncu živjelo je i poginulo u Hadžićima; 36 je živjelo u vrijeme izbijanja rata i poginulo u Srebrenici; 34 u Vogosći; tri u Konjicu i jos tri u Ilijasu; dva pripadnika VRS-a živjeli su u vrijeme izbijanja rata i poginuli u Sarajevu, jos dvoje na Ilidži i po jedna žrtva u Trnovu, Palama i Tuzli.

Od preostalih žrtava izvan Bratunca, jedna je prije rata živjela u Kiseljaku, i poginula u Hadžićima; jedan je vojnik u vrijeme izbijanja rata živio u Srebrenici, a poginuo je u Jajcu; trojica poginulih su u vrijeme izbijanja rata živjeli u Travniku, i poginuli su u Hadžićima, trojica su živjeli na Ilidži i poginuli u Hadžićima, devet je živjelo u Sarajevu, a poginulo u Hadžićima, jedan je živio u Hadžićima, a poginuo u Vogosći i jedan je živio u Zenici, a poginuo je u Vogosći, a jedan je živio u Zenici u vrijeme izbijanja rata i poginuo je u Srebrenici. Dalje, jedan od pokopanih vojnika živio je u Tuzli u vrijeme izbijanja rata i poginuo na tuzlanskom bojistu, jedan je živio u Bosanskom brodu, a poginuo u Olovu, a jedan je živio u Srebrenici i poginuo u Bihaću. Na koncu, dvije osobe koje su živjele u Kaknju, a poginule u Hadžićima pokopane su na vojničkom groblju u Bratuncu, kao i jedna osoba koja je živjela u Hadžićima, a poginula na Ilidži; dvojica vojnika koji su živjeli u Vitezu u aprilu 1992. godina, a poginuli u Hadžićima; četiri predratna žitelja Konjica koji su poginuli u Hadžićima, dvojica žitelja Pala koji su poginuli u Hadžićima, sedam predratnih žitelja Zenice koji su poginuli u Hadžićima, jedan stanovnik Varesa i jedan stanovnik Kaknja, koji su obojica poginuli u Ilijasu.

Broj žrtava iz srednje Bosne može se objasniti poslijeratnim migracijama stanovnistva, odnosno organizirane evakuacije srpskog stanovnistva - očigledno evakuacija se odnosila i na grobove - naročito onog iz perifernih dijelova Sarajeva. Tadasnje političko vođstvo RS-a pozvalo je lokalno stanovnistvo da napusti Sarajevo, koje se ovom pozivu odazvalo u toj mjeri da su neki djelovi Sarajeva narednih nekoliko mjeseci bili nenaseljeni. Dio tog stanovnistva je potom naseljen u Bratuncu, a njihovi najmiliji ponovo pokopani na tamosnjem groblju; njihova smrt, međutim, predstavljena je kao posljedica akcija koje su poduzimale snage Armije BiH iz Srebrenice.

Podjednako je važno i to sto je u ukupan broj poginulih Srba na teritoriji općine Bratunac uključen i niz stranih državljana (uglavnom iz Srbije i Crne Gore, odnosno Hrvatske). Barem 15 takvih osoba izgubili su živote tokom borbi u Bratuncu; skoro svi su pripadnici paravojne skupine koja je stigla u Bratunac u Aprilu 1992. godine na poziv bratunačkog SDS-a i u suradnji sa Resorom državne bezbjednosti Republike Srbije (vidi svjedočenje Miroslava Deronjića pred Međunarodnim krivičnim sudom za bivsu Jugoslaviju). Neke od ovih osoba poimenično su Vesna Krdžalić, Dragica Mastikosa, Aleksandar Grahovac i Sreto Suzić, koji su poginuli u borbama vođenim 29. maja 1992. godine u Sandićima pored Bratunca. Sve njih su vlasti RS-a potom svrstale u "žrtve muslimanskog terora". Međutim, državljani Srbije su, sudeći po evidenciji Bratunačke brigade, nastavili stizati tokom cijele 1992. godine: jedan je poginuo u borbama tokom augusta (Žarko Komnenski), a jos jedan u borbama u novembru (Đuro Vujaklija). Dalje, podaci o gubicima Bratunačke brigade VRS-a pokazuju da su "dobrovoljci" stizali i tokom 1993. godine, kao sto je Dragan Milićev (poginuo u borbama tokom januara 1993. godine) i Dragoslav Stanković koji je poginuo mjesec dana kasnije.


To su ti dokazi sa kojima Srbi barataju.Što se tiče barutnog dima,nakusao sam ga se dosta,dobio sam i čin,a progonio sam vas od Grbavice pa sve do Sanskog Mosta,odakle imam suvenira sa arkanovaca.Šteta što stade,a taman smo se zaholcali...
(sarajlija, 23.09.2008. 17:18:31) [2453]

Koji je moto srpske vojske?
-važno je učestvovati...
(Dimnjačar, 23.09.2008. 17:23:23) [2454]

Чуј захолцали,сва Крајна коју вам је Караџић и Холбрук подметнуо као кукавичије јаје невриједи двије штеке опушака од ВЕК-а!
Мото је:
С ВЈЕРОМ У БОГА ЗА КРАЉА И ОТАЏБИНУ!!!!!!
(фра Гргa Мартић, 23.09.2008. 19:11:49) [2455]

SDA KAO ORGANIZATOR RATA U BIH 1991. (SVEDOCENjA)

Patriotska liga kao prethodnica rata
Munib Bisic, tada pomocnik ministra odbrane u muslimanskoj vladi Bosne u "Oslobodjenju" 13.09.1992. daje genezu nastanka Patriotske lige:
"Negdje u aprilu 1991. godine razgovarao sam sa ljudima koji su bili svjesni da je rat u BiH neizbjezan. Svi smo dijelili misljenje da je nuzno organizovati se za odbranu Republike. Kada sam stupio u kontakt sa Suletom (ilegalno ime Sulejmana Vranja) napravili smo jedno uputstvo o organizaciji i djelovanju na terenu. Oslanjali smo se uglavnom na ljude iz SDA, obilazili smo teren i trazili istomisljenike. U maju 1991. godine Sule i ljudi iz Sarajeva nazvali su organizaciju Patriotska liga.
Od septembra 1991. godine biljezimo masovniji pristup bivsih oficira JNA. Sve se to radi konspirativno i na osnovu preporuke poverljivih ljudi. Dolaskom oficira JNA omasovljen je Glavni stab Patriotske lige. Gotovo sve opstine u BiH imale su stabove PL..."
"Patriotska liga je predlagala da se otpocne rat u BiH onog momenta kada se razbuktao u Hrvatskoj. Predlagali smo da se poruse mostovi na Drini, kada su rezervisti ulazili u Hercegovinu. Politika nije dozvolila, jer Bosna nije bila spremna ni vojnicki, ni politicki, ni psiholoski za rat. Pocetkom ove godine (1992) PL je izasla sa planom blokiranja komunikacija i kasarni, kako bi se sprijecila strategijska operacija izvlacenja JNA na borbene polozaje. Da li je PL pogrijesila? Mislim da je Izetbegoviceva varijanta mudrija."
Bisic jos napominje da su u vreme formiranja Patriotske lige u Sarajevu postojale jos dve slicne autonomne organizacije: "Zelene beretke", na cijem je celu bio Emin Svrakic i "Bosna", na celu sa Kerimom Loncarevicem. Februara 1992. godine ove dve grupe prikljucuju se Patriotskoj ligi.
Dragoceni su i podaci koje za list "Nasi dani" daje nacelnik Glavnog staba Armije BiH Sefer Halilovic, koga novinar naziva pravim herojem, a razgovor objavljuje pod naslovom "Valter ponovo brani Sarajevo".
Pod naslovom "Valter ponovo brani Sarajevo", list "Nasi dani" 25.09.1992. dize u nebo zasluge "pravog heroja" Sefera Halilovica, nacelnika Glavnog staba Armije BiH:
"Ne obaziruci se na opasnost da ga jednostavno mrak proguta Sefer Halilovic mukotrpno i oprezno prosiruje krug svojih saradnika u cijeloj Republici! (Halilovic je, inace, bio visoki oficir JNA do tada prim. Lj.B.) Sastanci se odrzavaju na ulicama, sumi, u dzamijama, tako da rat Patriotsku ligu zatice sa 9 regionalnih, 103 opstinska staba i 98.000 boraca...
U predvecerje rata u Travniku se odrzava savjetovanje Patriotske lige, sa kojeg stize preporuka i prijedlog politickom vodjstvu Republike da oruzani otpor u citavoj republici (otpor kome? Lj.B.) bukne istovremeno na cijeloj teritoriji, cim prvi pedalj bude napadnut. No, politicki vrh se odlucuje za drugu koncepciju i radjaju se Bosanski Brod, Bijeljina..." (Medjutim, i u toj drugoj koncepciji pripadnici Patriotske lige bivaju aktivni ucesnici, bojovnici dzihada! Lj.B.)

Iz "Vecernjih novina" saznaje se 23.07.1992. kroz pripovedanje porucnika Mustafe Mlinarica sledece:"U raji se suskalo o Patriotskoj ligi, o tome da se moramo braniti. I donio sam odluku. Nas nekoliko, preko Emina Svrakica odlazimo u januaru 1992. na obuku". Obuka je trajala 20 dana u jednom manjem mestu u Hrvatskoj. Mustafa i ostali tamo su savladavali sve tajne pesadijskog, odnosno gerilskog nacina ratovanja, naucili rukovati maltene sa svim vrstama gerilskog oruzja, ukljucujuci i ona za protivoklopnu borbu.

Mevludin Smajic, iz Odeljenja bezbednosti Glavnog staba oruzanih snaga BiH u "Oslobodjenju" 24.09.1992. pod naslovom "Prica patriote" prica o tome kako se "po nalogu Keme, Doktora, Suleta i Bisica u ljeto 1991. godine angazovao na kupovini i dostavi oruzja i eksploziva". Naravno, u okviru programa tzv. Patriotske lige. A Mevludin kaze: "Mozete misliti kako je bilo opasno putovati po Hrvatskoj, koja je ljeta prosle godine bila u ratu, a ja sam po nalogu Patriotske lige nabavljao oruzje. Dva mjeseca, svaki drugi dan iz Viteza sam dovozio eksploziv!"

Smajic dalje kaze da su pripreme "za odbranu" medju muslimanima bile intenzivne. Samo on je dovezao na Sokolac 120 kg eksploziva i delio ga "patriotama", objasnjavajuci im kako da prave bombe. U decembru 1991. radi na formiranju jedinica, pravi se spisak boraca, deli oruzje, salju ljudi na teren, analizira teritorija Romanije... Jedinica Patriotske lige formirana je u januaru 1992. na Sokolcu i brojala je 866 ljudi, "patriota", od kojih je 40% bilo naoruzano.

Jos jedan primer ilegalne pripreme rata na teritoriji BiH objavljen je u "Vecernjim novinama" 31.07.1992. kroz izjavu Semsa Tutica, a povodom proslave godisnjice postojanja vojne muslimanske jedinice "Bosna 22". Semso je bio komandir ove jedinice i on se hvali:

"Prije vise od godine dana bili smo u ilegali. Okupili smo se oko Emina Svrakica, komandanta koji nam je poginuo. Kada je poceo rat, bili smo u direktnoj vezi sa Predsjednistvom BiH i dijelom MUP-a".

"Od casa u noci uoci 5. aprila, kada su pozvani da sprece zauzimanje Stanice milicije Novo Sarajevo, borci "Bosne 22" bili su ona "udarna snaga kojom se zaustavljao proboj agresora u centar grada. O tim danima Ferid Salja prica: "Tada smo se stavili direktno na raspolaganje MUP-u. U akciji na Vracama 5. aprila imali smo dva poginula i sedam ranjenih boraca. Isli smo i na "Holidej In" sa specijalcima MUP-a..."

Abdulah Sidran, poznati pesnik i koscenarista na negdasnjim jugoslovenskim filmovima ostavlja za sobom zapis vredan paznje i pamcenja. U "Oslobodjenju" od 17. do 24. decembra 1993. godine objavljuje svoje "Zapise po slobodnoj Bosni". Evo samo jednog ali karakteristicnog citata:

"Saznajemo uz kahvu dobrodoslice da se ovdje nismo nasli slucajno: u Kasimovoj kuci, deset mjeseci prije rata, sakupljali su se najvazniji ljudi Patriotske lige. Komandant Halil (konspiracijsko ime, jedino za koje su domacini znali) ilegalno je stanovao osam mjeseci. Eto posla za novinara i snimatelja, koji krenuse da prate pjesnikov pohod u narod i domovinu. Okrecem listove albuma s fotografijama i iz tih mjeseci. Uvjek u sredini i osmjehnut Alija Izetbegovic. Ostali, mladi ljudi, svi u bijelim kosuljama sa kravatama. Svi, po svemu sudeci muslimani Bosnjaci Muslimani!"

Osman Brka, clan Glavnog odbora SDA od osnivanja, svedoci u listu "Nas svijet" septembra 1993. godine: "Sve sto je uradjeno u odbrani Bosne dijelo je SDA. Formiranje Patriotske lige i pruzanje prvih oruzanih otpora ostvarili su ljudi iz SDA."

Zesci je Faruk Jazic, "ratnik i pjevac sa Vratnika", koji je i kao predsednik Kriznog staba Vratnika, dela starog Sarajeva, govorio za "Oslobodjenje" 4.08.1993. godine. Od njega saznajemo da je ovaj krizni stab organizovan medju prvima, da je jos 23. marta izdao naredbu o zabrani kretanja vojnih vozila JNA i kada su evakuisali vojnu kasarnu na Zmajevcu, Vratnicani su citavu kolonu poslali na Kovace, gde je upravo bila velika "dzenaza". Tu je konvoj JNA sa vojnim naoruzanjem zaustavljen i, kako kaze Jazic, "mi smo ih ocerupali", dodajuci:

"Kad je krenulo to kino, mi smo jedini bili organizovani, jer smo se mjesecima spremali za to. Imali smo organizovan i sanitet i radio- amatere i narodnu kuhinju... Nas je na Vratniku 1.250 bilo pod oruzjem..."

Pod naslovom "SDA stub drzavotvorne svijesti Bosnjaka", Sefer Halilovic, sada kao predsednik Gradskog odbora SDA Sarajeva, u "Ljiljanu" 15.06.1994. godine objavljuje:

"SDA je stvorila Patriotsku ligu i druge formacije, koje su posluzile kao jezgro nestranacke i ne SDA-Vojske, vec drzavne vojske, Armije BiH. U svemu tome uloga predsjednika Izetbegovica i njegovih najblizih saradnika bila je u svim fazama odlucujuca: od organizacije, naoruzavanja, medjunarodne podrske i pomoci i dr."

Sam Alija Izetbegovic, predsednik Predsednistva Republike Bosne i Hercegovine u ekskluzivnom razgovoru za stoti broj "Ljiljana" pod naslovom "Hiljade ljudi nose nasu zastavu i nastavit ce da je nose" izjavljuje 14.12.1994. godine:

"SDA je 10. juna 1991. godine, dakle, uoci pocetka rata u Sloveniji i Hrvatskoj, a deset mjeseci prije pocetka rata u Bosni, odrzala veliki skup odgovornih ljudi iz citave Bosne, na kojem je formiran Savjet za nacionalnu odbranu. To je bio onaj cuveni sastanak u domu milicije u Sarajevu. Formirani Savjet je rukovodio radom Patriotske lige i pripreme naroda za odbranu (?!), ukljucujuci, svakako, njegovo naoruzavanje. Da nije toga bilo, Bosna bi sutke pala, a ovako se grmljavina naseg otpora cuje do neba.
(istina, 23.09.2008. 20:04:07) [2456]

opet su mu pojačali dozu...
(dimnjačar, 24.09.2008. 13:56:25) [2460]

Greska u koracima momce!

Zerar Bodson:UZROCI RATA NA BALKANU

"Prilikom razbijanja Jugoslavije, pocev od 1989. godine, glavni uzrok dva gradjanska rata u Hrvatskoj i u Bosni, bice sudbina namenjena srpskim manjinama. U oba slucaja rec je o odbijanju Srba, prisutnih vekovima u ovim dvema republikama i ,konstitutivnog naroda, ove dve republike, da postanu manjine u svojoj sopstvenoj zemlji Jugoslaviji i da budu pod rezimima koje smatraju neprihvatljivim. To je slucaj u Hrvatskoj, zbog genocida od 1941-1945. i otvorenog antisrpskog stava vlade predsednika Franje Tudjmana; i u Bosni i Hercegovini u kojoj predsednik Izetbegovic zeli da osnuje fundamentalisticku islamsku republiku, sto bi dovelo Srbe i Hrvate na isti status hriscanskih manjina koji su imali i protiv koga su se borili vekovima pod Otomanskim carstvom."
"... Srbi nikada nisu bili rasisti ili antisemiti... srpska nacionalna ideja pociva fundamentalno na pojmu naroda i to bas zbog migracija, na koje je istorija primorala Srbe...
"Hrvatski istoricar Ante Starcevic (1823-1896) je otac hrvatske nacije. On je tvorac hrvatske nacionalne doktrine i sna o stvaranju Hrvatske najmocnije drzave na Balkanu. Ova hrvatska drzava trebalo je da se zasniva na dva glavna principa: na savezu sa Austro-Ugarskom i na antisrpskom rasizmu...
Starcevicu dugujemo tezu, u najmanju ruku fantasticnu, prema kojoj bi Hrvati bili iranskog porekla, dakle "arijevci". On je prvi napisao da je jedini lek protiv Srba "sekira za vrat" i da je za "tu necistu rasu svako sudija i egzekutor, kao za besnog psa".
Bosanski muslimanski nacionalizam
"Ustase Ante Pavelica usvojile su tezu, prema kojoj su muslimani iz Bosne najcistiji deo hrvatske nacije: ,Oni su hrvatske rase, oni su najstariji i najcistiji deo plemstva Evrope,. Najveci deo pristalica nasli su medju bosanskim muslimanima, od kojih su stvorili udarne trupe rezima, specijalnu cuvenu SS diviziju evocirajuceg naziva ,Handzar, (bodez na srpskom), koja se odlikovala strasnim masakrima, pocinjenim nad srpskim stanovnistvom u Bosni i Hercegovini.
(Ko su, u stvari, muslimani? Pravoslavci, koji su presli u muslimansku veru, primili islam. Prim. Lj.B.)
Muslimanski nacionalizam u Bosni pojavljuje se u separatistickom obliku tek od 1962. godine, kada je Tito odlucio da muslimani postanu Muslimani sa velikim M i od kada se mogu izjasniti kao nacionalnost ,Musliman,. To je prvi put u istoriji da neka religija (Srbi i Hrvati muslimanske vere u Bosni) postaje narod (bosanski Muslimani)..."
Komunisticka Jugoslavija (1945-1989)
"Druga Jugoslavija, stvorena na rusevinama koje su se jos dimile,zemlja opustosena stranim gradjanskim ratom, genocidom nad Srbima, masakrima i narocito izravnavanjem racuna za oslobodjenje, bila je prvo Drzava-Partija, kojom je rukovodila jugoslovenska komunisticka partija, u kojoj je Tito stalno umanjivao i slabio Srbiju i Srbe, ovaj ,istorijsko-hegemonisticki, narod.
Jugoslavija je postala federativna drzava, sastavljena od republika, sa granicama utvrdjenim 1943, a administrativno sudbinski potvrdjena od strane Politbiroa Centralnog komiteta KPJ; to su granice proizvoljno obelezene, uslovne, privremene, ciji je jedini cilj bio da se srpsko stanovnistvo rasturi u okviru sest republika, kojima se 1974. pridodaju dve autonomne pokrajine Kosovo i Vojvodina..."
"Nakon Titove smrti 1980. zemljom se postepeno ne moze vladati. Ne samo svaka od sest republika moze da koristi pravo veta, nego se ovo pravo daje takodje "autonomnim pokrajinama" Srbije: Vojvodini i Kosovu...
Zelja za nezavisnoscu Hrvata i Slovenaca nije bila nova. Ona se nije mogla ispoljiti sa formalnim zahtevima posle Titove smrti, zbog situacije u Evropi, koja je nepromenjena od 1945. Ali, posle osamdesetih godina, sve postaje mogucno.
Pad Berlinskog zida, raspad Sovjetskog Saveza i kraj hladnog rata, omogucavaju ponovno ujedinjenje dve Nemacke 1990. Skoro u isto vreme 1991. svedoci smo cepanja jugoslovenske federacije na vise drzava, cije su unutrasnje granice priznate kao "medjunarodne granice", cime se postavlja "srpsko pitanje", odnosno pravo srpskog naroda da zajedno zivi unutar zajednicke drzave. Medjunarodna zajednica uporno odbija da ovo pitanje uzme u razmatranje, pitanje koje je prvi izvor sukoba u bivsoj Jugoslaviji, koji ce se nastaviti sve dok ono ne bude razmatrano ili srpski narod unisten...
"...Jugoslavija je mrtva, jer vise nicemu nije sluzila. Stvorena 1918. da bi se Nemackoj suprotstavila, ona je dobro odigrala svoju ulogu od 1941. do 1945, zadrzavajuci specijalno u Bosni, dvanaest do petnaest nemackih divizija daleko od ruskog fronta. Od 1945. do 1989. bila je miljenik Amerikanaca pred Sovjetskim Savezom. Posto vise nije bilo motiva, Jugoslavija ali i Cehoslovacka, bile su osudjene...
"... Pjer Tire je napisao: ...,Nezavisnost Hrvatske nece resiti problem Hrvata koji zive u Bosni i Hercegovini, a koji ce uskoro takodje zeleti da se pridruze svojoj novoj matici zemlji... Oni koji danas lupaju nogama, uzvikujuci ,Nezavisnost! Nezavisnost!, snosice mozda sutra strasnu odgovornost: odgovornost da su celu jednu zemlju gurnuli u gradjanski rat.,
Prorocanske reci, na zalost! Odlikovanje za nesavesnost i neodgovornost moci ce, bez ikakve sumnje, da se dodeli ucesnicima 14. konferencije Evropske demokratske unije, koja je okupila sefove demohriscanskih partija, liberalnih i konzervativnih evropskih partija, predsednike vlada, ministre i predstavnike Hrvatske, Slovenije i Bosne i Hercegovine u Parizu, avgusta 1991. godine, koji su se bez oklevanja izjasnili za nezavisnost ove tri jugoslovenske republike (bosanska nezavisnost usledice tek aprila 1992)..."
U SFRJ "sukob je poceo juna 1991. u Sloveniji. Slovenacka vlada je naredila svojoj vojsci da okupira granicne prelaze i blokira kasarne federalne armije na svojoj teritoriji. Federalna armija salje nekoliko hiljada ljudi da se sukobe sa 30.000 slovenackih pripadnika teritorijalne odbrane i potucena je na terenu. Borbe se obustavljaju, jer slovenacka nezavisnost ne postavlja etnicki problem: stanovnistvo je homogeno sa vise od 90%...
Secesija u Hrvatskoj osporila je pravo srpskog naroda da raspolaze samim sobom. Kao konstitutivan narod Jugoslavije, srpski narod u Hrvatskoj uzivao je ista prava kao drugih pet suverenih naroda federacije. Srbi su izrazili svoju cvrstu resenost da ostanu u okviru federacije, putem referenduma 19. avgusta 1990. Novi ustav Hrvatske, proklamovan posle izbora g. Tudjmana, osnovao je Hrvatsku kao drzavu hrvatske nacije, ostavljajuci Srbima status etnicke manjine bez posebnih prava. Za Srbe, prisutne vekovima u Hrvatskoj, koji su preziveli ustaski genocid, postati manjina, a bili su punopravna nacija, bilo je neprihvatljivo. Sukob nije, prema tome, u pocetku bio sukob izmedju Hrvatske i Srbije, nego izmedju hrvatske narodne vojske (tzv. teritorijalne odbrane i paravojnih jedinica prim. Lj.B.) i srpske manjine...
Vlada Srbije nije se protivila nezavisnosti Hrvatske, samo je trazila garancije za Srbe u Hrvatskoj i/ili njihovo pravo na samoopredeljenje.
"U Mastrihtu, 9. i 10. decembra ,91. sefovi drzava i vlada dvanaest zemalja EEZ razmatraju jugoslovenski problem... Jugosloveni su zrtvovani na oltaru evropskog jedinstva... G. Badinter i njegove kolege smatraju da se sadasnje demarkacije izmedju Hrvatske, Slovenije i Bosne i Hercegovine mogu menjati samo sporazumom ,slobodnim i uzajamnim,. U nedostatku jednog takvog sporazuma, ranije granice (koje je olako utvrdio Politbiro CK KPJ prim Lj.B.) dobile su karakter granica ,zasticenih medjunarodnim pravom,... Lord Karington, bivsi pregovarac morao je da prizna da je bila velika greska Evropske zajednice priznavanje Slovenije, Hrvatske i narocito Bosne i Hercegovine, koja je prakticno gurnuta od strane Badinterove komisije na put secesije, uprkos protivljenju Srba i zadnjih misli Hrvata."
Ah ta naknadna priznanja greha! A zrtve nebrojane. I krivci su sasvim neki drugi: oni koji su priznali greske obelezavaju neduzne kao ratne zlocince!
Fransoa Miteran:
"... Stav koji sam branio u Luksemburgu u junu 1991. kada smo se po prvi put prihvatili tog posla, bio je da odgodimo priznavanje republika koje su nastale iz nekadasnje Jugoslavije, dok se ne utvrde prava manjina, od strane Medjunarodne zajednice. Smatram da je najveca greska pocinjena nekoliko meseci kasnije pod pritiskom dogadjaja. Priznati nezavisnost i suverenitet novih drzava a da nisu dobijene galrancije koje sam trazio, znacilo je izloziti se drami koja je sledila. Ovaj predmet lose je vodjen od strane Zajednice i Ujedinjenih nacija." 22. januara 1993.
Voren Kristofer, novi americki drzavni sekretar 4. februara ,93. morao je da izjavi:
"Nasledili smo u Bosni najtezi diplomatski problem koji sam ikada sreo!"
Bosanski lonac
"... Na izborima 1990. Muslimani su glasali za Stranku demokratske akcije (pod rukovodstvom A. Izetbegovica), Srbi za Demokratsku stranku (Radovan Karadzic), a Hrvati za Hrvatsku demokratsku zajednicu, pod rukovodstvom Stjepana Kljujica), odnosno za isti politicki oblik kojim rukovodi Tudjman u Hrvatskoj. Tako se, zbog rastuce napetosti u Jugoslaviji, svako izjasnio prema svojoj "nacionalnosti"... Stvoreno je kolektivno predsednistvo po dva predstavnika za svaku grupu, plus jedan "Jugosloven" a Alija Izetbegovic je postao predsednik Republike.
"...Stvari su pocele da se pogorsavaju odlukom dvanaestorice da ponude nezavisnost svakoj republici u decembru 1991... Badinterova komisija je izjavila 11. januara 1992.:
"Arbitrazna komisija je misljenja da izrazavanje volje naroda Bosne i Hercegovine da konstituise SRBH u nezavisnu i suverenu drzavu ne moze biti uzeto kao potpuno utvrdjeno. Ova procena bi mogla biti izmenjena ako bi bile date garancije u tom smislu od strane Republike, koja je formulisala zahtev za priznavanje, eventualno putem referenduma, na koji bi bili pozvani da uzmu ucesca svi gradjani SRBH, bez ikakve razlike i pod medjunarodnom kontrolom."
Ali, na referendumu 29. februara 1992, Srbi koji su bili protiv nezavisne Bosne, bojkotovali su izjasnjavanje. Tako je nezavisnost izglasana samo od Hrvata i Muslimana (62,78%). Bilo je ocigledno da ce nezavisnost postati prethodnica gradjanskog rata. Ta nezavisnost je priznata 6. aprila (EZZ) i 7. aprila (SAD). Na dan 8. aprila proglaseno je vanredno stanje i borbe su pocele. Stvari su se mogle predvideti i ja spadam medju one koji su videli propast u koju je nesloga dvanaest zemalja EZZ gurala bosanske narode. U clanku objavljenom 24. marta najavio sam gradjanski rat, stvaranje srpske republike i hrvatske drzave u Bosni i Hercegovini; i skrenuo sam paznju javnog mnjenja na verski karakter rezima koji g. Izetbegovic namerava da uspostavi:
Neuskladjeno je zeleti mir u Hrvatskoj, poslati tamo 14.000 plavih slemova i istovremeno objaviti da ce se priznati nezavisnost Bosne i Hercegovine i Makedonije. BiH je bure baruta u kome zivi 44% muslimana, 17% Hrvata, 32% Srba i 7% Jugoslovena. Nezavisnost koju zele muslimani moze samo da zastrasi Hrvate i Srbe. U stvari, muslimani nisu potomci Turaka, nego Srba i Hrvata koji su islamizirani... Bosna i Hercegovina ce biti muslimanska drzava. To je slobodan izbor i slobodno pravo muslimana. Ali, zar se zaista veruje da ce katolicki Hrvat ili pravoslavni Srbin hteti da tamo zivi?... Muslimanska drzava nije po definiciji i po vokaciji svetovna... Sa Alijom Izetbegovicem... imamo posla sa fundamentalistickim piscem... I Zavrsio sam ovako: ,Realnost stvari u Bosni i Hercegovini je da nikada Hrvati i Srbi nece prihvatiti da zive u islamskoj drzavi i da ce se podela na tri dela te republike na kraju dogoditi.,
Hrvatski stav o Bosni i Hercegovini
Hrvatski stav sastoji se u tome da takticki vodi dvostruku igru, da bi se doslo do strateskog cilja, koji je konacno ujedinjenje sa Hrvatima. "Da" na referendumu je bilo cisto takticko. Znajuci unapred da ce Srbi odbiti nezavisnost, manevar se sastojao u tome da se izigraju zakoni i da se ostavi Srbima odgovornost za pojavu nove republike, da se podrzi vlada Izetbegovica, a istovremeno da se potpomognu borbe i diplomatska konfuzija, da se stvori ,sopstvena teritorija,, oformi nezavisna drzava Herceg-Bosna (,oslobodjena teritorija,) sto ce se desiti 5. jula 1992. Njena prestonica je Mostar, grad koji je potpuno presao pod kontrolu Hrvata posle dva meseca zestokih sukoba sa srpskom vojskom. U maju 1993. nove borbe, ovog puta sa muslimanskim snagama, dovode do potpunog zauzimanja ovog grada od strane Hrvata, grada koji je ranije imao srpskih i muslimanskih stanovnika koliko i hrvatskih..."
"... Od leta 1992. zapadna Hercegovina zivi pod hrvatskom zastavom, primenjuje hrvatske zakone, priznaje hrvatske zakone itd. To je prva etapa pre aneksije Hrvatskoj. Uostalom, mapa koju su predlozili g. Oven i g. Vens u Zenevi januara 1993. potvrdjuje to stanje stvari", a Franjo Tudjman u izjavi za "Figaro" januara 1993. upozorava na opasnosti od stvaranja muslimanske fundamentalisticke drzave u Bosni:
... Pitanje: U vasoj borbi protiv Srbije, da li se osecate solidarni sa muslimanima?
Tudjman: Kada su Srbi napali Hrvate, ovi su mogli da se organizuju zahvaljujuci pomoci iz Hrvatske... Danas se osecaju ugrozeni muslimanskim aspiracijama da stvore islamsku drzavu... Danas su muslimanske islamske aspiracije za islamizacijom stvorile konflikt.
Pitanje: Fundamentalisticka Bosna?
Tudjman: Bosanci nisu fundamentalisti u smislu Siita. Ali propovedaju Bosnu koja bi bila svetovna i islamska sa muslimanskom vecinom.
Pitanje: Na osnovu kojih elemenata to tvrdite?
Tudjman: Ima oko hiljadu mudzahedina koji dolaze iz Pakistana, Irana, Sudana ili Libije. Sve te zemlje pomazu Bosnu finansijski i isporukama oruzja. Mi smo zaustavili iranske avione koji su pod vidom humanitarne organizacije, pokusali da unesu oruzje u Bosnu..."

Srpski stav:
"... Srbi u Bosni odbijaju da zive kao manjina izvan Jugoslavije. Srbi tokom vekova na toj teritoriji gde su bili vecina i koju su oslobodili 1918. i 1945. godine, zele da ostanu Jugosloveni ili da imaju neku formu autonomije. To je razlog sto su prihvatili predlog o kantonizaciji koji je podnela Evropska zajednica u Lisabonu 18. marta 1992. Oni su dali saglasnost za nezavisnu i teritorijalno jedinstvenu Bosnu i Hercegovinu, pod samo jednim uslovom: vlast ce se sprovoditi na bazi teritorijalnog principa (taj princip ce kasnije biti osnova Vens-Ovenovog plana).
18. marta 1992, sve tri strane su prihvatile princip kantonizacije. Naravno, predlozene mape od strane tri zajednice bile su razlicite, ali dogovor je postojao. Tako se izbegavao rat... Ali od 20. marta g. Izetbegovic ponistava taj sporazum (a velika medjunarodna stampa se ponasala kao da on nikada nije ni bio potpisan, ona je ,zaboravila, jasno i prosto)."
Muslimanski stav je izlozen u Islamskoj deklaraciji Alije Izetbegovica. Muslimani zele nezavisnu islamsku Bosnu i Hercegovinu, u kojoj ce vremenom, s obzirom na stopu nataliteta, biti vecina. Ne zadovoljavaju se podelom zemlje, jer prema katastrima od pre rata 64% zemlje je pripadalo Srbima. Izetbegovic se inspirise pakistanskim modelom, jedine islamske nearapske zemlje.


(istina, 24.09.2008. 17:12:16) [2461]